Obłędna ideologia

Grzegorz Tabasz: EDYTORIAL

O zielonej wyspie wzrostu gospodarczego trzeba będzie zapomnieć na długo, o ile nie na zawsze. Polska energia stoi na spalaniu węgla, czyli najgorszym z punktu widzenia UE źródle energii. I nie ma najmniejszej nadziei, by w nadchodzącym ćwierćwieczu zaszły istotne zmiany. Zaś eurokraci i większa część politycznego establishmentu wierzy, iż obniżenie ilości CO2 w atmosferze zatrzyma ocieplenie klimatu.

To nic, że wiedza o mechanizmach klimatycznych jest bardzo niedoskonała. Mniejsza o fakty i dane, przy pomocy których trudno powiązać rzeczywiste ocieplenie z działalnością człowieka. Klimat trzeba oziębić i już! Unia wierzy, Unia płaci, Unia żąda.

Jeśli ufać pomiarom (a te ostatnio zakwestionowała choćby Kanada), to wszystkie kraje Unii emitują zaledwie 7 proc. światowej emisji CO2. 30-proc. oszczędności osiągnięte za olbrzymią cenę wyniosą mniej więcej tyle, ile Chiny wyemitują do atmosfery w ciągu kilkunastu dni. Kropla w morzu, ale wyznawcy klimatycznej religii odpowiadają przypowieścią, jak to od odrobiny cukru szklaneczka herbaty staje się bardziej słodka.

Wedle ekspertów przymuszenie Polski do kolosalnych wydatków na ochronę klimatu spowoduje drastyczny wzrost cen energii, a co za tym idzie kosztów produkcji wszystkich towarów i usług. Symulacje pokazują wzrost bezrobocia, a złudzenia o ochronie klimatu będą kosztować 1 proc. PKB rocznie.

USA, Chiny i azjatyckie tygrysy gospodarcze przykładnie uczestniczą w kolejnych konferencjach klimatycznych i prócz gorących obietnic nie mają najmniejszego zamiaru podpisać jakichkolwiek traktatów. Unijna batalia o klimat jest im na rękę, bowiem biznes ucieknie do mniej ekologicznych, ale za to tańszych krajów.

Nielubiany na eurosalonach prezydent Czech Vaclav Klaus klimatyczną histerię trafnie nazwał ekologizmem. Ani to nauka, ani polityka. Obłędna ideologia, która doprowadzi kontynent do ruiny.