Obrazy blisko nieba

Dorota Lampart malowała świętych, aniołów, Matkę Boską, często przenosiła na papier swoje sugestywne, symboliczne sny Fot. Wacław Klag

Żyła długo: urodzona w roku 1906, zmarła w 2005. Malowała, z przerwami, przez lat z górą 80. Niemal całe życie spędziła w Czarnotowej - przysiółku Zawoi, oprócz lat ostatnich, kiedy trafiła do Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego w Rajczy. Nieślubne dziecko niestabilnej psychicznie dziewczyny, z wpisanym w metrykę fikcyjnym nazwiskiem nieznanego ojca, główna spadkobierczyni gazdówki dziadka w Czarnotowej, nigdy nie znalazła swojego miejsca w społeczności górskiej wioski.

Malowała świętych, aniołów i archaniołów, Matkę Boską, Drogę Krzyżową, świątynie zobaczone na ilustracjach, często przenosiła na papier swoje sugestywne, symboliczne sny. Jedynym z nich jest rozlokowane na paru poziomach "Niebo". Posługiwała się kredkami, akwarelą i temperą, wzbogacała obrazy kolorowymi papierkami i "złotkiem".

Nie wiadomo, ile obrazów Doroty Lampart przetrwało swoją autorkę; kupowali je kolekcjonerzy, rozdawała je ludziom, którzy zyskali jej sympatię, a niekoniecznie musieli doceniać to rzeczywiście dobrej klasy malarstwo naiwne.

Muzeum Etnograficzne w Krakowie pokazuje na wystawie malarstwo Doroty Lampart z własnych zbiorów, wypożyczone z muzeów w Toruniu, Warszawie, Rabce, ze zbiorów Babiogórskiego Parku Narodowego i z kolekcji prywatnych. Dopełnienie ekspozycji tworzą fotografie i przedmioty przybliżające postać twórczyni "osobnej". Pokazywane są dwa filmy dokumentalne, "Ballada o Lampart Dorocie" Hanny Kramarczuk oraz "Dziwni artyści po obu stronach Babiej Góry" Mirosława Marcinkiewicza.

Na wernisaż przyjechała delegacja Czarnotowej z zespołem "Juzyna", który zatańczył i zaśpiewał ludziom i obrazom.

(AN)