Obrazy płomieniem malowane

Wystawa Jerzego Wrońskiego w Nowohuckim Centrum Kultury

Spotkanie z dokonaniami artystycznymi twórcy poszukującego, eksperymentującego przygotowała galeria Nowohuckiego Centrum Kultury, gdzie od wczoraj można oglądać obrazy-reliefy, akwarele metamorficzne i kopciogramy, czyli wybór prac od lat 60. po cykl wciąż nie zamknięty.

Nie przypadkiem ta wystawa, największa od wielu lat, przeglądowa prezentacja dorobku Jerzego Wrońskiego, odbywa się w nowohuckiej galerii. Otóż w latach 50., pod koniec studiów, młodzi artyści (Danuta i Witold Urbanowiczowie, Julian Jończyk, Janusz Tarabuła, Jerzy Wroński) założyli Grupę Nowa Huta, która wkrótce wpisała się bardzo poważnie w polskie malarstwo materii. Wkrótce Grupa Nowa Hura została w całości zaproszona do elitarnej Grupy Krakowskiej.

Obrazy-reliefy, autorska propozycja Jerzego Wrońskiego w obrębie malarstwa materii, chronologicznie otwierają nowohucką wystawę. Są - podobnie jak cała twórczość tego artysty - opanowywaniem żywiołów. Dwa ważne, a z natury przeciwstawne, ogień i wodę artysta zaprzągł w służbę sztuce.

Obrazy z lat 60. to prace na płytach pilśniowych, w których autor kształtował podobrazie działając płomieniem palnika. Działanie ognia na łatwopalny materiał nie do końca daje się zaprogramować i opanować; artysta przyjął akceptowanie głębokiego rysunku ogniem i budowania na nim warstwy malarskiej. W akwarelach, malowanych małymi gąbkami używanymi w walkach do zakręcania włosów, woda, choć oszczędnie używana, ma udział większy niż zwyczajowo w tej technice malarskiej. Kopciogramy to znów ogień: małe szybki szklane, na które po zmoczeniu ich, zaczyna się działanie płomienia świecy; tak powstaje klisza, która - fotograficznie powiększona - staje się obrazem.

Wystawa będzie czynna do 19 grudnia. (AN)