Odcienie medytacji

17. Międzynarodowe Dni Kompozytorów Krakowskich

Tony zadumy i powagi towarzyszyły piątkowemu koncertowi w kościele św. Katarzyny.

   Był to drugi z koncertów poświęcony pamięci Marka Stachowskiego, zmarłego przed pół rokiem twórcy, któremu zadedykowana została tegoroczna edycja Międzynarodowych Dni Kompozytorów Krakowskich. Jego też utwór na wiolonczelę solo i orkiestrę smyczkową Recitativo e la Preghiera rozpoczynał program koncertu.
   - Jeśli przyjąć za prawdę - a ja osobiście jestem o tym przekonany - że źródłem inspiracji dla każdego artysty jest otaczający go świat, pojmowany jako ciąg wydarzeń od zarania ludzkości do czasów współczesnych, jedynym zaś tworzywem, którym dysponuje, jest jego życie, wówczas powinnością artysty staje się przekazywanie w tworzonych dziełach prawdy o samym sobie - wyznał w jednym z wywiadów Marek Stachowski. Wydaje się, że wypowiedź ta stała się dla organizatorów myślą przewodnią, decydującą o wyborze programu koncertu.
   Recitativo e la Preghiera to utwór przejmujący, wykorzystujący proste, lecz maksymalnie skoncentrowane środki muzyczne. Powstał w 1999 r. i dedykowany został "pamięci żony". Jego tragiczno-refleksyjny wymiar doskonale odczytała solistka Dorota Imiełowska, dając interpretację o intensywnej i jednocześnie skupionej ekspresji.
   Następnie zabrzmiało subtelne i przesycone duchowością Adagio na orkiestrę smyczkową Romana Bergera. Jest to jedna z części Post Scriptum, tryptyku napisanego w 2004 r. Jego inspirację stanowił napis na murze warszawskiego getta: Wierzę w słońce, mimo że nie świeci, wierzę w miłość, mimo że jej nie odczuwam. Wierzę w Boga, mimo że milczy.
   Głęboko osobistym tonem wypowiedzi naznaczony jest najnowszy utwór Zbigniewa Bujarskiego, którego prawykonanie odbyło się podczas koncertu. Zadedykowany Markowi Stachowskiemu Elegos jest rodzajem pieśni żałobnej z partią solowej wiolonczeli. W dominującym dla utworu nastroju powagi i smutku pojawiają się jednak akcenty nadziei (durowe akordy). Emocjonalna gra Doroty Imiełowskiej również i tym razem pełna była barw i niuansów instrumentalnych.
   Koncert zwieńczyły Modlitwy poranne _na orkiestrę kameralną i taśmę Gii Kanczellego, będące częścią dzieła zatytułowanego _Życie bez Bożego Narodzenia. Kontemplacyjny utwór gruzińskiego kompozytora, uznawanego obecnie za czołowego przedstawiciela "muzyki duchowej", został perfekcyjnie wykonany przez Orkiestrę Kameralną Miasta Tychy Aukso.
   Wieczorne medytacje muzyczne poprzedził popołudniowy koncert, na którym przypomniano twórczość braci Jerzego i Lucjana Kaszyckich. Program wypełniły głównie młodzieńcze utwory fortepianowe pisane przez krakowskich kompozytorów w latach 50. z myślą o młodych wykonawcach . Największymi brawami został nagrodzony 14-letni utalentowany pianista, Tomasz Próchnicki. EWA SIEMDAJ