Odnaleziona powieść na urodziny Feldman

Fakt ten zaskoczy z pewnością wielu sympatyków talentu aktorki. O rękopisie poinformowało jako pierwsze poznańskie Radio Merkury. Radiostacja podała, że odnaleziony rękopis autorstwa Krystyny Feld-man liczy około 250 stron.

- Książka napisana jest piękną polszczyzną i... kaligraficznym pismem. Otrzymaliśmy ją za pośrednictwem antykwariatu przy ulicy Paderewskiego w Poznaniu. Przyniósł go tam bratanek aktorki Krzysztof Feldman. Nie ma nigdzie daty powstania książki. Nie wiemy, czy została napisana w latach 50., 60. czy może jednak później. Nie wiemy także, gdzie ją pani Krystyna pisała - wyjaśnia Marek Grześ-kowiak z Teatru Nowego w Poznaniu.

Jak mówi Grześkowiak, rękopis to powieść mówiąca o kulisach teatru i ludziach w nim pracujących.

- Aktualnie prowadzimy prace redakcyjne - dodaje. Współwydawcami książki będą Teatr Nowy i Wydawnictwo Miejskie Posnania.

- Tak naprawdę książkę poznamy, gdy otrzymamy ją w całości, co stanie się w przyszłym tygodniu. Wtedy będziemy mogli powiedzieć coś więcej. Na razie Teatr Nowy udostępnił nam 25 proc. jej zawartości i powiem, że jest interesująca. Chcę ją przeczytać do końca - mówi Joanna Gaca-Wyczółkowska, sekretarz Wydawnictwa Posnania

Dodaje także, że namawia Teatr Nowy, aby na okładce publikacji znalazła się reprodukcja rękopisu, a wewnątrz także wstęp napisany przez kogoś z teatru oraz mała biografia aktorki.

Krystyna Feldman urodziła się 1 marca 1916 r. we Lwowie. Przez wiele lat podawała jednak, że przyszła na świat później, w 1920 r. Podobnie zresztą czyniło wiele aktorek jej pokolenia, jak Nina Andrycz.

Krystyna Feldman była jedną z najbardziej znanych polskich aktorek charakterystycznych.

Nazywano ją mistrzynią drugiego planu. Szczególne uznanie przyniosła jej rola tytułowa w filmie „Mój Nikifor” Krzysztofa Krauzego z 2004 roku.

Dużą popularność dała jej rola babki Rozalii w telewizyjnym serialu „Świat według Kiepskich” w reżyserii Okiła Khamidowa.

Od połowy lat 70. związana była z poznańskimi teatrami. W latach 1976-1983 współpracowała z Teatrem Polskim, a od 1983 r. do śmierci 24 stycznia 2007 r. z Teatrem Nowym.