Ogród zamiast pieców

   Patrząc na równe szpalery drzew i wypielęgnowane klomby paryskiego ogrodu Tuileries (Jardin des Tuileries), trudno uwierzyć, że miejsce przechadzek francuskich królów i artystokratów powstało na terenie... śmietniska.
   Ogród w stylu francuskim zajmuje powierzchnię 25 hektarów. Położony jest między placem de la Concorde a placem Carrousel, przylegającym do Luwru. Pięknie utrzymane drzewa, równo przystrzyżone krzewy, klomby kwiatów, kwitnących od wczesnej wiosny do późnej jesieni, sadzawki i fontanny, przyciągają tu tłumy paryżan. Park stanowi także ulubione miejsce przechadzek turystów, którzy mogą się posilić w małych restauracyjkach pod gołym niebem. Odbywają się tutaj również liczne imprezy plenerowe - latem stają karuzele, a jesienią w parkowej sadzawce dzieci urządzają regaty miniaturowych modeli statków.
   W XI wieku w miejscu tym znajdowało się miejskie śmietnisko. Później zbudowano tu piece do wypalanie dachówek (tuileries) - stąd późniejsza nazwa ogrodów. W 1564 r. Katarzyna Medycejska, zmęczona życiem w królewskim pałacu Luwr, kazała architektowi Philibertowi de l'Orme zbudować tutaj pałac i park. De l'Orme stworzył ogród z promenadą w stylu włoskim, z siecią ścieżek o geometrycznym zarysie, okolonych żywopłotami. Powstały również prawdziwe labirynty z przystrzyżonych krzaków, sztuczne groty, gaiki, ogródki warzywne, klomby kwiatowe.

   Jednak niedługo przetrwał ogród w takim kształcie. Jean-Baptiste Colbert, minister finansów króla Ludwika XVI, któremu monarcha zlecił rozbudowę Luwru, postanowił powiększyć ogród. Zadanie to powierzył słynnemu architektowi i ogrodnikowi Andre Le Notre, który stworzył park w stylu klasycystycznym. Powstały szpalery drzew, przy których ustawiono klasycystyczne rzeźby. Le Notre kazał również zbudować sadzawki i fontanny. Ozdobą parku stały się staranie wypielęgnowane trawniki. Ogrodu nie zniszczono nawet podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej, choć piękne klomby przerobiono na pola ziemniaków. Później jednak przywrócono parkowi dawny wygląd.
   Od XVIII w. ogród został udostępniony publiczności. Przetrwał w niemal niezmienionym kształcie do dzisiaj. Nie ocalał natomiast pałac Tuileries. Najpierw ucierpiał podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej kiedy król schronił się tutaj z rodziną. Rewolucjoniści przypuścili szturm na pałac. 23 maja 1871 r. uczestnicy Komuny Paryskiej podpalili budynek. W 1882 r. rozebrano zniszczony pałac i powiększono ogród Tuileries. (KOS)
Zdjęcia: Jarosław Kostrzewa