Ojcowizna opisana w wierszach

Fot. (ALF)

Otwarcie na poezję pojawiło się późno, bo w drugiej młodości mojego życia – mówiła podczas spotkania autorskiego Małgorzata Ogorzały.

Był rok 2005 jak usłyszałam poezję Wandy Łomnickiej-Dulak. Pamiętam, że w swoich wierszach zawarła niesamowite piękno ojcowizny. Ja chciałam zrobić to samo i tak zaczęła się moja przygoda z poezją – opowiadała.

Artystka zajmuje się także fotografią oraz malarstwem. Do swojego pierwszego tomiku sama wykonała ilustracje poprzedzające rozdziały. Są to grafiki metaforyczne, wieloznaczne, symboliczne, podlegające refleksji. Tytuł tomiku nie jest przypadkowy. Poetka wspomniała, że długo nad nim myślała. W zeszłym roku pisała hymn dla szkoły w Przysietnicy, której to patronem jest kardynał Wyszyński. Czytała jego książki i w jednej znalazła fragment, który mówi, że trzeba być jak drzewo i korzeniami trzymać się swojej ojcowizny. Drugim czynnikiem, który wpłynął na tytuł są trzy stuletnie lipy stojące na szlaku Stary Sącz-Prehyba od zawsze fascynujące poetkę.

W spotkaniu w SBP wzięli udział nauczyciele Małgorzaty Ogorzały z Liceum Medycznego oraz koleżanki i koledzy z Uniwersytetu Trzeciego Wieku. Obecna też była Wanda Łomnicka-Dulak, która podzieliła się swoimi refleksjami na temat wierszy zawartych w tomiku „Drzewo”.

- Małgorzata nie jest już nieśmiałą osobą pytająca o to jak wiersz ma wyglądać. Jest świadoma tego, co chce przekazać – mówiła Łomnicka-Dulak. Podkreśliła też niesłychana malarskość tej poezji.

(ALF)