Ona znów zachwyca

Ja wtedy też zgrzytam zębami i mam jej dość. Ale gdy znowu zaczyna pokazywać swoje triki, wracają cieplejsze uczucia. Widzieliście to, co wyczyniała podczas Connecticut Open? To znowu była ona - błyskotliwa, pełna werwy, jedyna w swoim rodzaju. Urocza wymiana z Kirsten Flipkens w New Haven to kolejny w jej wykonaniu pewniak w głosowaniu na „zagranie miesiąca”.

Hejterzy przekonują, że Radwańska potrafi tak grać tylko dla wielkich pieniędzy. Kompletna bzdura. Nie wierzę, że pochodzącej z Krakowa warszawiance nie zależy na medalu olimpijskim. Przecież nie ma trofeów w nadmiarze, nie może położyć na drugiej szali tytułów z Wielkiego Szlema, wciąż jest głodna sukcesów. Wygranie przez nią 19 turniejów to duże osiągnięcie, ale kibice zapamiętają z nich na zawsze tylko jeden - ubiegłoroczny szczyt WTA Finals w Singapurze.

Amerykański ekspert od tenisa Ben Rothenberg właśnie zapowiedział na łamach „New York Timesa”, że rozpoczęty w poniedziałek US Open będzie dla Polki najlepszym w karierze. Można złośliwie spuentować, że nie będzie to specjalnie trudne do osiągnięcia, skoro dotychczas ani razu nie udało jej się przebić choćby do ćwierćfinału tego turnieju (i prawdę mówiąc nie wiadomo dlaczego, skoro w innych wielkoszlemowych imprezach radzi sobie o wiele lepiej, a nawierzchnia w parku Flushing Meadows jest dla niej całkiem strawna).

Radwańska jest już bardzo doświadczona, ale wciąż młoda, bo dziś z uwagi na postęp medycyny i dostęp do nowoczesnego, legalnego wspomagania profesjonalne kariery trwają dłużej niż za czasów jej poprzedniczki z Krakowa, czyli Magdaleny Grzybowskiej. Można nawet zaryzykować stwierdzenie, że najlepsze lata Isia ma przed sobą i zdobycie medalu olimpijskiego za cztery lata w Tokio jest bardzo realne. Tak jak dla Pawła Fajdka, który ogłosił, że będzie rzucał młotem na igrzyskach aż do skutku.

Kwestią decydującą dla obojga będzie stan zdrowia. To jedyny znak zapytania dla rozwoju karier tych wielkich sportowców z rocznika 1989.