Opieka zdrowotna

Aby skorzystać z usług lekarza pierwszego kontaktu, trzeba zarejestrować się w najbliższej przychodni. Są one oznaczone szyldem Surgery. _Następnie należy__wypełnić odpowiedni formularz i zapisać się do lekarza, tzw. GP (_General Practicioner). Kto chce udać się do specjalisty musi otrzymać skierowanie od GP, który wyda odpowiednie skierowanie. GP wydaje też skierowania do szpitala. W nagłych wypadkach, wymagających natychmiastowej interwencji, trzeba jechać do szpitala lub zadzwonić pod numer 112 (z telefonu komórkowego) bądź 999 (ze stacjonarnego). Jest to wspólna centrala policji, straży i pogotowia ratunkowego. Za przyjazd karetki się nie płaci. Recepty realizuje się w miejscu oznaczonym szyldem Chemistry, Drugs lub w sklepie Boots. Ten, kto ma wykupione ubezpieczenie, gwarantujące zwrot kosztów leczenia, powinien zachować rachunek z apteki i po powrocie starać się o zwrot poniesionych wydatków.

Wszyscy mieszkający i pracujący w Irlandii (a więc także Polacy)**podzieleni są na dwie grupy: tych, którzy posiadają specjalne karty medyczne i tych, którzy takich kart nie mają. Ci pierwsi są uprawnieni do całkowicie bezpłatnej opieki medycznej. Pozostali też mogą korzystać z państwowej służby zdrowia, jednak muszą pokrywać koszty niektórych usług szpitalnych i ambulatoryjnych. Kartę medyczną, tzw. Medical Card, otrzymują osoby niezamożne. O przyznaniu karty obywatelom Polski, podobnie jak o przyznaniu innych świadczeń socjalnych, decyduje tzw. habitual residence test, który obejmuje: długość i ciągłość pobytu, szanse na zatrudnienie, powód przybycia do Irlandii, plany na przyszłość oraz powiązania rodzinne. W sprawie wydania karty trzeba udać się do lokalnego biura Służby Ochrony Zdrowia. Karta medyczna obejmuje zwykle również współmałżonka oraz dzieci. Adres lokalnego biura Health Service Executive można znaleźć w lokalnej książce telefonicznej lub pod adresem www.hse.ie. Osoby, które nie mają karty, muszą za wizytę u lekarza ogólnego i u specjalisty płacić.

Wszyscy płacą za porady lekarskie. Wysokość opłat zależna jest od regionu, w którym przebywamy. Za wizytę lekarską lub pomoc w nagłym wypadku płaci się od 100 do 250 koron. Dzień pobytu w szpitalu to wydatek 80-120 koron. Leczenie dzieci osób ubezpieczonych (w wieku do 20 lat) jest bezpłatne. Płaci się za lekarstwa, jednak tylko do kwoty 1800 koron w ciągu roku (za kolejne leki płaci już państwo).

Dowodem ubezpieczenia jest specjalna karta, którą pobiera się w ośrodku zdrowia. Otrzymuje się ją po okazaniu zaświadczenia o zameldowaniu. Kartę okazuje się podczas każdej wizyty u lekarza. Ze świadczeń szpitala można skorzystać tylko wtedy, kiedy lekarz zdecyduje, że jest to konieczne. W innym przypadku jesteśmy skazani na płatne leczenie prywatne. Za wizytę u dentysty i wszelkie specjalistyczne zabiegi chory płaci sam, chyba że wykupił osobne ubezpieczenie.

Lekarza trzeba znaleźć w najbliższej przychodni. W przypadku drobnych dolegliwości (typu przeziębienie, grypa bez komplikacji) chory umawiany jest na wizytę u pielęgniarki. Wizyta jest bezpłatna. W nagłych przypadkach trzeba udać się do szpitala. Za każdy dzień pobytu w szpitalu płaci się 26 euro. Opłaty za szpital (generalnie za publiczną służbę zdrowia) nie podlegają refundacji.

Osoby zatrudnione legalnie mają prawo do korzystania z publicznej służby zdrowia (Servizio Sanitario Nazionale). W tym celu należy wystąpić o wpis do rejestru S.S.N. w ośrodku zdrowia (Azienda Sanitaria Locale) w swoim rejonie zamieszkania. Osoby zatrudnione muszą przedstawić zaświadczenie o uzyskiwanych dochodach. W ośrodku zdrowia otrzymuje się książeczkę zdrowia, która umożliwia korzystanie ze wszystkich świadczeń. Trzeba tam też wybrać lekarza rodzinnego (medico do____famiglia). Wydaje on zaświadczenia lekarskie i skierowania na badania i wizyty u specjalistów. Obowiązuje tzw. współpłacenie za niektóre usługi medyczne, m.in. za leki. W przypadku ciężkich zachorowań, wypadków, trzeba dzwonić pod numer 118.

Ubezpieczeni w systemie państwowym płacą tylko symboliczną kwotę za leki i leczenie, jako że koszty te pokrywa bezpośrednio firma ubezpieczeniowa, podczas gdy ubezpieczeni prywatnie płacą sami za lekarza i przepisane lekarstwa, po czym wysyłają rachunki swojej firmie ubezpieczeniowej, aby ta zwróciła im poniesione wydatki. Ubezpieczeni w systemie państwowym Polacy mogą korzystać ze świadczeń placówek służby zdrowia, które mają umowy z kasą chorych. Podstawowe niemieckie ubezpieczenie zapewnia niemal pełen zwrot kosztów (bardzo wysokich!) za leczenie i lekarstwa. Osoby ubezpieczone przez pracodawcę otrzymują z firmy ubezpieczeniowej plastikową kartę identyfikacyjną, którą trzeba okazać lekarzowi. Zawiera ona chip z danymi osobistymi (wczytywanymi do komputera przed pierwszą wizytą). Niektórzy lekarze przyjmują tylko prywatnie ubezpieczonych pacjentów. Osoba posiadająca państwowe ubezpieczenie powinna upewnić się przed zarejestrowaniem, czy zostanie przyjęta. Lekarze akceptujący państwowe zwroty kosztów zwykle mają w swoim gabinecie znak Kassenarzt lub Alle Kassen. Osoby ubezpieczone w państwowym systemie, korzystające z porady innego lekarza niż Kassenarzt, same płacą za koszty leczenia. W Niemczech istnieją szpitale publiczne (państwowe), charytatywne (głównie prowadzone przez organizacje religijne) i prywatne.

Można korzystać ze świadczeń lekarza, stomatologa lub ośrodka zdrowia, który należy do IKA (Zakładu Ubezpieczenia Społecznego) lub podpisał z nim umowę. Na wizytę w ośrodku zdrowia należy umawiać się pod nr 184 dostępnym z każdego miejsca Grecji, lecz w przypadkach nagłych można zgłaszać się bez wcześniejszego umówienia się. Wizyta u lekarza specjalisty w ośrodku zdrowia nie wymaga skierowania.

Porad udzielają lekarze w ośrodkach zdrowia (Centro de Saude). Z reguły są one czynne w godz. 8-20, choć w większych miastach zdarza się, że przyjmują całodobowo. Specjalistyczne leczenie i badania wymagają skierowania lekarza ogólnego. W nagłych przypadkach można zwrócić się bezpośrednio do pogotowia ośrodków zdrowia i do szpitali Narodowej Służby Zdrowia (Servico Nacional de Saude - SNS). Numer pogotowia - 112. W Portugalii obowiązuje współpłacenie za świadczenia.

Można korzystać ze świadczeń tych lekarzy i placówek, które zawarły umowę z francuską kasą chorych (są oznaczone jako conventionné). Leczenie specjalistyczne wymaga skierowania lekarza ogólnego. Korzystając ze świadczeń ambulatoryjnych lub kupując leki, trzeba najpierw za nie w całości zapłacić. Następnie można ubiegać się o zwrot części kosztów w lokalnej kasie chorych (Caisse Primaire d'Assurance Maladie -____C.P.A.M.). Numer telefonu pogotowia ratunkowego - 15.

Osoba ubezpieczona może korzystać ze świadczeń lekarzy pracujących w publicznych ośrodkach zdrowia i szpitalach. Leczenie specjalistyczne oraz szpitalne wymaga skierowania. W nagłych przypadkach można zgłaszać się do szpitali bezpośrednio. Za wizytę u lekarza lub stomatologa trzeba ponieść zryczałtowaną opłatę w wysokości 1 funta cypryjskiego. Koszty leczenia prywatnego nie podlegają zwrotowi. Członkowie związków zawodowych korzystają najczęściej z własnych, związkowych systemów ubezpieczeń, dlatego w przypadku, gdy pracodawca nie bierze na siebie kosztów opieki zdrowotnej, warto zapisać się do związku zawodowego danej branży.

Aby skorzystać z opieki medycznej, należy najpierw wybrać swojego lekarza (Huisarts). Listę nazwisk i adresów lekarzy posiadających umowę z danym funduszem udostępnia lokalny oddział funduszu ubezpieczeń zdrowotnych (zorgverzekeraar). Leczenie specjalistyczne i szpitalne wymaga skierowania lekarza domowego. W nagłych przypadkach można zgłaszać się bezpośrednio do szpitala. W zależności od funduszu ubezpieczeń zdrowotnych, który podpisał umowę z daną placówką służby zdrowia, świadczenia zdrowotne są udzielane na ogół nieodpłatnie. Numer telefonu pogotowia ratunkowego - 112.

Osoba ubezpieczona może korzystać ze świadczeń placówek posiadających umowę z Narodowym Biurem Ubezpieczeniowym (ich listę można otrzymać w lokalnym oddziale biura). Płaci się za wizytę u lekarza rodzinnego, poradę specjalisty, badania laboratoryjne i opiekę ambulatoryjną w szpitalu. Natomiast leczenie stacjonarne w szpitalu jest bezpłatne. Pogotowie wzywa się dzwoniąc pod numer 113.

Osoba ubezpieczona może korzystać z opieki zdrowotnej we wszystkich placówkach służby zdrowia. Warto jednak pamiętać o tym, że placówki, które nie przystąpiły do ogólnej umowy z kasami chorych, stosują stawki wyższe niż uzgodnione w tej umowie. Za leczenie ambulatoryjne, stomatologiczne i leki trzeba najpierw zapłacić z własnej kieszeni, a potem można ubiegać się o zwrot części poniesionych wydatków w lokalnej kasie chorych. Leczenie szpitalne wymaga skierowania, z wyjątkiem nagłych wypadków.

Systemem opieki zdrowotnej objęci są wszyscy pracownicy i ich rodziny. Informacji praktycznych udziela się podczas rejestracji pracownika. Osoba ubezpieczona może korzystać ze świadczeń każdego lekarza, stomatologa i szpitala. Do specjalisty można udać się bez skierowania, natomiast do szpitala kieruje lekarz. W nagłych wypadkach można zgłaszać się do szpitala bezpośrednio. Nr pogotowia - 112.

Osoba ubezpieczona może korzystać ze świadczeń państwowych ośrodków zdrowia lub porad lekarzy zarejestrowanych w systemie państwowej służby zdrowia. Listę tych placówek można uzyskać w Państwowym Zakładzie Ubezpieczenia Społecznego - Tryggingastofnun. Za porady i wizyty lekarskie trzeba uiścić zryczałtowaną opłatę. Za badania wnosi się dodatkowe opłaty. Leczenie szpitalne wymaga skierowania. Jednak w nagłych przypadkach można zgłaszać się tam osobiście. Numer pogotowia ratunkowego - 112.

Bezpłatne usługi tylko w placówkach objętych umową z regionalną kasą chorych. Jeżeli konieczna jest hospitalizacja, lekarz pierwszego kontaktu wydaje skierowanie do szpitala publicznego. W nagłych przypadkach można zwrócić się do szpitala publicznego bez skierowania. Numer pogotowia - 114.

Warunkiem skorzystania z usług medycznych jest skierowanie od lekarza rodzinnego, w przypadku leczenia szpitalnego niezbędna jest polisa ubezpieczeniowa. Bezpłatnie leki przysługują ubezpieczonym z niskim dochodem oraz przewlekle chorym, niezależnie od sytuacji majątkowej. Numer pogotowia - 112.

Ubezpieczeni kategorii pierwszej mają prawo do bezpłatnych świadczeń leczniczych, ale udzielanych przez lekarza ogólnego. Specjalistyczne świadczenia lecznicze są bezpłatne, udzielane na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza ogólnego. Ubezpieczeni kategorii drugiej mają pełną swobodę w wyborze lekarza, ale muszą sami ponosić część kosztów zabiegów leczniczych. Świadczenia w szpitalach publicznych są bezpłatne dla wszystkich mieszkańców Danii. Listy z ich nazwiskami udostępniają Wydziały Zdrowia i Spraw Społecznych w każdej gminie (kommune).

Można korzystać ze świadczeń lekarza pierwszego kontaktu lub stomatologa, którzy podpisali umowę z regionalną kasą chorych (Teritorine Ligoniu Kasa). Leczenie szpitalne wymaga skierowania, lecz w nagłych przypadkach można zgłaszać się bezpośrednio do szpitala. Numer pogotowia ratunkowego - 03.

Osoba ubezpieczona może korzystać ze świadczeń placówek służby zdrowia, które podpisały umowy z Estońskim Funduszem Ubezpieczenia Zdrowotnego. Leczenie specjalistyczne i szpitalne wymaga skierowania lekarza ogólnego, lecz w nagłych przypadkach można zgłosić się do szpitala bezpośrednio. Numer pogotowia - 112.

Za leczenie w placówce nieposiadającej umowy z Państwową Agencją Obowiązkowego Ubezpieczenia Zdrowotnego trzeba zapłacić pełną cenę i wydatek ten nie podlega zwrotowi. Leczenie specjalistyczne i szpitalne wymaga skierowania, lecz w nagłych przypadkach można udać się bezpośrednio do szpitala. Numer pogotowia ratunkowego to 03 lub 112.

Pacjent ubezpieczony zgłasza się bezpośrednio do lekarza. Za leczenie prywatne płaci się z własnej kieszeni. Skierowanie do szpitala wydaje lekarz, jednak w nagłych przypadkach można udać się tam bezpośrednio. W ramach ubezpieczenia zdrowotnego zostanie pokryty koszt pobytu na zwykłym oddziale. W większości przychodni, aptek i w niektórych szpitalach należy opłacić rachunek z góry. Następnie, po przedstawieniu dowodów zapłaty, można ubiegać się o refundację (pacjent otrzymuje zwrot kosztów, pomniejszony o tzw. jego udział własny).

Osoba ubezpieczona korzysta z leczenia w placówkach służby zdrowia, które mają umowy z kasami chorych. Na leczenie szpitalne kieruje specjalista. Telefon pogotowia ratunkowego: 155; ogólny nr alarmowy: 112. Należy pamiętać o ubezpieczeniu członków rodziny zamieszkałej w Polsce. Według czeskich przepisów o ubezpieczeniu zdrowotnym członek rodziny podlega odrębnemu obowiązkowemu ubezpieczeniu.

Kto korzysta z pomocy lekarza, który nie ma umowy z towarzystwem ubezpieczeniowym, ponosi pełne koszty leczenia. Na leczenie specjalistyczne i szpitalne wymagane jest skierowanie. W nagłych przypadkach można jednak zgłosić się do szpitala bezpośrednio. Telefon zintegrowanego systemu ratunkowego to 112, a pogotowia ratunkowego - 155.

Osoba ubezpieczona może korzystać ze świadczeń placówek, które mają umowę z Narodowym Funduszem Ubezpieczenia Zdrowotnego (Országos Egészségbiztositási Pénztár, OEP). Placówki te oznaczone są tablicą z napisem "OEP". Porady lekarskie są udzielane z reguły nieodpłatnie. Na wizytę u lekarza specjalisty trzeba mieć skierowanie od lekarza ogólnego. W przypadku leczenia prywatnego nie przysługuje zwrot kosztów. Numer pogotowia ratunkowego - 104.

Osoba ubezpieczona może korzystać ze świadczeń placówek, które podpisały umowę ze Słoweńskim Zakładem Ubezpieczeń Zdrowotnych (ZZZS). Leczenie specjalistyczne i szpitalne wymaga skierowania od lekarza ogólnego, jednak w nagłych przypadkach można udać się do szpitala bezpośrednio. Numer pogotowia - 112.
OPR. JBA