Oslo i oślo

Wszystko przez taniejącą ropę. My się cieszymy, bo tankowanie kosztuje nas o jedną trzecią mniej niż jesienią. Ale kij ma dwa końce – i tym drugim jest właśnie zwolnienie Tomka. Jeszcze przed rokiem jego firma, norweska kompania naftowa, planowała rozbudowę mocy, inwestycje. Ale odkąd ceny „czarnego złota” zaczęły pikować, plany zawisły na haku.

Przy grubo ponad 100 dolarach za baryłkę Norwegowie zarabiali nawet... miliard dolarów w tydzień! A przy 50 dolarach – tracą. Na rychłą zwyżkę się nie zanosi, więc wprowadzili oszczędności. Zredukowali załogę o 10 procent.

Od razu skojarzyło mi się to z sytuacją w polskim górnictwie. Głównym powodem fatalnego położenia naszych państwowych kopalń jest – obok absurdów wynikających z Karty Górnika – drastyczny spadek cen węgla na świecie; gdyby były one takie jak trzy lata temu, nasze spółki, nawet głupio zarządzane przez rząd i związkowców, byłyby na plusie i nie mielibyśmy strajków (chyba że o kolejne podwyżki i dwudzieste siódme pensje).

Ale ceny dołują – i kopalnie też. Oczywiście, o żadnych oszczędnościach nie ma mowy. Redukcja załogi o 1 procent (i to tylko na powierzchni) okazała się niewykonalna.To co dopiero o 10. Pieniądze mają się znaleźć i już. Skąd? Ewa Kopacz da. Bo jak nie, sparaliżujemy kraj.

Zapytałem Tomka, czy nie zamierza blokować dróg w Oslo wraz z plantatorami truskawek (którzy są stratni na handlu z Rosją; niektórym dały się też we znaki dziki). I żądać od premier Erny Solberg (też kobiety) wrzucenia publicznych miliardów do nierentownych szybów. Odparł, że wszyscy w Norwegii uznaliby to za absurd. Dostosowanie do warunków rynkowych jest konieczne. Trudno.

Z drugiej strony – tamtejszy państwowy fundusz zgromadził dzięki drogiej ropie w czasach hossy 845 mld dolarów. Nie może w trudnych czasach wydać części tej kwoty na pensję i socjal Tomka? Mógłby przy okazji coś odpalić naszym górnikom, którzy w erze hossy nie odłożyli nic. Za to zawsze mają rację.