Ostudźmy olimpijskie emocje

Przyszedł czas na chłodne (nie zimowe) kalkulacje. Trzeba wreszcie skończyć z narzekaniem, ile to mogliśmy zyskać dzięki igrzyskom i zacząć zastanawiać się nad tym, co zrobić, by na nich, a właściwie rezygnacji ze starań o nie, jak najmniej stracić.

Warto rozważyć, czy należy od razu wysłać pismo do Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego z rezygnacją ze starań, a może nawet pojechać i wyrwać z rąk urzędników MKOl nasz wniosek aplikacyjny. Ale może zamiast unosić się honorem i szybko wypełniać wolę ludu, należy poczekać, aż ktoś nas wyrzuci z grona kandydatów do igrzysk.

Ociąganie się urzędników w podejmowaniu decyzji zawsze jest powodem do zmasowanej krytyki. Ale w każdej regule jest wyjątek. I w tym przypadku można by go zastosować.

Zanim biurokracja przemieli wyniki referendum, zanim urzędnicy dotrą do wszystkich dokumentów i je dokładnie sprawdzą, zanim sporządzą pismo z rezygnacją ze starań o organizację zimowych igrzysk i opatrzą je pieczątkami, to być może MKOl wcześniej pozbawi nas złudzeń. O ile dla władz miasta taka decyzja jeszcze tydzień temu byłaby nie do przyjęcia, to teraz może okazać się ratunkiem przed dodatkowymi kosztami oraz wieloletnim procesem z firmą, która przygotowywała wniosek aplikacyjny.

Naprawdę warto dobrze zastanowić się nad dalszymi krokami i wszystko dokładnie przemyśleć. Bo ogłoszenie referendum po złożeniu dokumentów w MKOl czy zapisy umowy ze szwajcarską firmą nieprzewidujące możliwości wypowiedzenia umowy po referendum dowodzą, że takiej refleksji do tej pory chyba brakowało.