Panie, chroń mnie od przyjaciół

Wielkie ułatwienie polegać miało na przejściu wszystkich organizacji pozarządowych na cyfrowy zapis wymaganych prawem dokumentów, głównie sprawozdań finansowych i deklaracji CIT. Powiedzmy to jasno: zamysł jest generalnie słuszny. W dzisiejszych czasach większość dokumentów, także tych papierowych, powstaje na komputerach. To po co je drukować, słać pocztą, osobiście nosić, przechowywać? To wszystko kosztuje. Na pewno lepiej taki dokument zachować i przesyłać w formie cyfrowego pliku.

Sęk w tym, że ów pożyteczny pomysł został zrealizowany tak, iż jego potencjalni beneficjanci, czyli działacze społeczni, są załamani i modlą się, by nikt im już w niczym nie pomagał. Ich opowieści o heroicznej walce z rządowym systemem ePUAP (i innymi), wielogodzinnym oczekiwaniu na rządowych infoliniach, by uzyskać podstawowe informacje, o weekendzie spędzonym przez zarządy na kompletowaniu wymaganych prawem elektronicznych podpisów pod e-dokumentem, to dobry materiał na horror. A mówimy tu o opowieściach ludzi raczej biegłych w cyfrowych technologiach, którzy sobie jakoś z cyfryzacją dokumentów poradzili. A ilu działaczy uległo we frustracji i zniechęceniu?

Można nad tym przejść do porządku dziennego, uruchomić przewidziane prawem drakońskie kary. Rzucić beznamiętne: Chcą działać? Niech się nauczą! Ale my tu mówimy o elitarnej grupie wolontariuszy-maniaków, którym się chce. W zachodniej Europie statystyczny obywatel należy przynajmniej do jednej organizacji, w Skandynawii nawet do 2,5, a w Polsce ów odsetek wynosi... 0,2 proc. Opisana dziś przez nas przymusowa „cyfryzacja” stowarzyszeń może to wąskie grono jeszcze przetrzebić.

A - jak się wydaje - nie o to chodziło pomysłodawcom.

POLECAMY - KONIECZNIE SPRAWDŹ:

Widok z balkonu na... okno sąsiada. Tak się buduje w Krakowie

Oto alimenciarze z Małopolski, których szuka policja

Najdziwniejsze polskie nazwiska. Nikt nie chciałby się tak nazywać!

Nauczyciel płakał, jak poprawiał: Najlepsze teksty uczniów i nauczycieli

Fashion from polskie ulice. Nie do wiary, że wyszli tak między ludzi!

Budowa zakopianki. Robota idzie "na całego"

Tak wyglądają polskie szpitale psychiatryczne

Zaufaj mi, jestem architektem! Pomysłowość ludzka naprawdę nie zna granic

Janusze tatuażu, czyli prawdopodobnie najgorsze tatuaże na świecie