Paradoks ludu Rohingya

Jak również bezradności irackiej armii, która mimo szkoleń i nowoczesnego sprzętu obficie przekazywanego Bagdadowi przez Amerykanów, po prostu nie chce walczyć.

Pokazuje to po raz kolejny, że namalowane przez zachodnie mocarstwa (dość przypadkowo) granice państw arabskich uniemożliwiają w wielu miejscach Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej stworzenie nowoczesnego patriotyzmu i struktur państwowych, których ktoś chciałby szczerze bronić.

W efekcie, gdy obalani są dyktatorzy, w ich miejsce pojawia się chaos, czego ludzie na Zachodzie nie mogą pojąć, przekonani, że wraz ze swoim wojskiem eksportują do Trzeciego Świata najdoskonalsze formy rządów.

Dziś w Iraku dochodzi do paradoksalnej sytuacji, w której jedyną szansą na zwycięstwo w walce z Państwem Islamskim są szyickie milicje finansowane przez... Iran.

Kolejny paradoks. Muzułmanie z ludu Rohingya toną setkami w łodziach u wybrzeży Tajlandii i Malezji, próbując wydostać się z Birmy, gdzie padają ofiarą prześladowań ze strony... buddystów. Wyznanie to ma na Zachodzie świetny wizerunek, wedle którego buddysta to nawet muchy nie mógłby skrzywdzić.

Niestety, nie w Birmie. Przygnębiające jest zwłaszcza to, że laureatka Pokojowej Nagrody Nobla, słynna Birmanka Aung Sang Suu Kyi, na temat prześladowań Rohingya nie zająknęła się dotychczas nawet słowem. Dziwny jest ten świat...