Parafia to życie razem

Fot. Grażyna Starzak

- Jak Ksiądz Rektor ocenia inicjatywę "Dziennika Polskiego", czyli wybory Proboszcza Roku?

- To bardzo dobry pomysł. Ludzie potrzebują dobrych kapłanów i Kościoła, który ma być solą ziemi i światłością świata. Punktem odniesienia. Inaczej życie doczesne staje się jednowymiarowe, tylko doczesne. Człowiek wciąż otwiera się na transcendecję, na to, co boskie. Uważam, że akcja Proboszcz Roku jest bardzo potrzebna. Chodzi tu przecież także o to, aby pokazać, że Kościół funkcjonuje, że księża są i działają między ludźmi. Są wśród nich także tacy, którzy mają wyjątkową charyzmę. Trzeba ich pokazać, bo mogą służyć jako przykład i jako zachęta dla innych.

- Jak Ksiądz Rektor wspomina swoich proboszczów?

- Pierwszego proboszcza, ze swojej pierwszej parafii św. Mikołaja w Chrzanowie, ks. Zbigniewa Mońkę, wspominam jak najlepiej. To cudowny człowiek i wspaniały duszpasterz. Byłem tam wikariuszem w latach 70. ubiegłego wieku. Widziałem, jak prowadził spotkania duszpasterskie. Śpiewał z dziećmi i bardzo się angażował w oazowe wyjazdy. Był gorliwy jako spowiednik. Można się było od niego nauczyć dobrego warsztatu duszpasterskiego. Miałem też proboszcza w Gdowie. Ks. Jan Sikora był bardzo oddany Kościołowi. Tam nauczyłem się pracy w trudnych warunkach. Zimą do punktu katechetycznego jechałem na biegówkach z sutanną w plecaku. W lecie jeździłem na rowerze. Były to moje najpiękniejsze lata jako duszpasterza. Później byłem duszpasterzem w parafii św. Anny w Krakowie. Proboszczem był wielki, wspaniały człowiek, dziś Sługa Boży bp Jan Pietraszko, który do 1984 roku łączył urząd biskupa pomocniczego z obowiązkami proboszcza. Administratorem parafii był wtedy ks. Kazimierz Suder, seminaryjny kolega Karola Wojtyły. Jeśli chodzi o biskupa Pietraszkę, w niedzielę po pierwszej mszy świętej zastawałem go przy maszynie do pisanie. Pisał, poprawiał, pieścił swoje kazanie na mszę o godzinie 10. Zawsze zachowam w pamięci ten obrazek. Ks. Kazimierza Sudera, późniejszego proboszcza w Wadowicach, zawsze rano pierwszego zastawałem w konfesjonale. Często wcześniej podczas upałów zdążył polać wodą chodnik przed kościołem. To byli ludzie, od których wiele się nauczyłem. Dla młodego wikariusza, którym wtedy byłem, ważne było to, że pozwolili mi posługiwać jako pełnoprawnemu duszpasterzowi. Czułem się ich współpracownikiem, którego starali się wspierać. Życzę wszystkim księżom takich proboszczów.

- Jaki powinien być idealny proboszcz w opinii Księdza Rektora?

- Idealny proboszcz to w mojej opinii nie tylko zarządca i administrator. Przede wszystkim ma być ojcem parafii. Ma być tym, który słucha i jest obecny w życiu parafian. Ludzie chcą mieć proboszcza, przed którym mogą wyrazić swoją radość, swoje smutki i ból. Powinien być bardzo życzliwy ludziom i wychodzić naprzeciw ich oczekiwaniom. Musi tak kierować parafią, aby wyzwolić inicjatywę ludzi świeckich w różnych dziedzinach. Na przykład zorganizować miejsce spotkań dla emerytów, punkt krwiodawstwa, nauczania języków obcych itp. Proboszcz powinien wyzwalać u ludzi dobrą energię. Tak działać, aby wspólnota parafialna była żywa. Parafia to jest bycie i życie razem. Parafia nie może oczywiście zastępować instytucji świeckich w pracy społecznej czy charytatywnej, lecz powinna z nimi ściśle współdziałać.

Rozmawiała Grażyna Starzak

Wybieramy najlepszego proboszcza i najlepszą parafię Małopolski

Jeszcze tylko do piątku - 13 lipca - przyjmujemy zgłoszenia kandydatów do tytułu Proboszcza Roku i najlepszej parafii Małopolski! Jeśli uważacie, że Wasz proboszcz zasługuje na taki tytuł - wypełnijcie specjalny kupon, który zamieszczany codziennie w naszej gazecie i wyślijcie go do redakcji. Przyjmujemy także zgłoszenia od wspólnot parafialnych, spośród których zostanie wybrana najlepsza parafia Małopolski.

Plebiscyt odbywa się pod patronatem ks. kard. Stanisława Dziwisza, metropolity krakowskiego i ks. bpa Andrzeja Jeża, ordynariusza diecezji tarnowskiej. (G)