Pchamy ten sam wózek

Potrzeb jest w naszym kraju i na całym świecie tyle, że choćby co druga instytucja, stowarzyszenie czy indywidualny dobrodziej angażowali się w pomoc, pola do popisu by nie zabrakło. I dlatego dobrze się stało, że „Caritas” stawiana wbrew swej woli w opozycji do Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy położyła kres takim insynuacjom.

W sytuacji, gdy zewsząd atakują nas wiadomości o kolejnych awanturach, sporach, kłótniach, aferach nagle pojawił się promyk nadziei: dwie organizacje, które starano się zantagonizować nagle pokazały, że nie są konkurencją, wzajemnie się szanują i uzupełniają. Bo przecież to jasne, że nie wszyscy, którzy chętnie łożą na Caritas, wrzucą grosz do skarbonek WOŚP, a większość tych, którzy wspierają „orkiestrę” nigdy nie zdecydowałaby się na zasilenie konta Caritas. Na szczęście takich promyków na lokalną skalę jest znacznie więcej.

Jak w soczewce skupiają się w szkołach organizujących działalność dobroczynną, jak np. w gdowskim gimnazjum. Tu w zespole charytatywnym prowadzonym przez księdza działa prawie jedna trzecia uczniów. Pełno ich przy okazji każdej akcji czy imprezy - przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy zbierają artykuły spożywcze dla potrzebujących, pomagają przy organizowaniu imprez dla niepełnosprawnych, biorą udział w „Szlachetnej Paczce”, a gdy trzeba - kwestują w czasie finału WOŚP.

Uczą się życia, bo dzięki takim działaniom mają okazję poznać prawdziwą biedę, z którą wielu z nich wcześniej się nie zetknęło.Mogą się też przekonać, że pomaganie potrafi sprawiać radość także tym, którzy poświęcają dla innych swój czas czy pieniądze. Przesiąkają tym przekonaniem i na ogół pamiętają o nim także w dorosłym życiu. Chcą pomagać, lubią pomagać i potrafią to robić, nie zwracając uwagi na szyldy „bo, jak uważa dyrektor gimnazjum: wszyscy pchamy ten sam wózek”