Pęknięte serce Nedveda

„Talent masz od urodzenia i określa on kierunek, w którym będziesz zmierzać, ale jeśli nie dołożysz do tego chęci i determinacji, do niczego nie dojdziesz” - dowodzi były piłkarz m.in. Lazio i Juventusu. Truizm, banał? Zapewne. Ale były znakomity pomocnik jest podręcznikowym przykładem głoszonej przez siebie tezy. W swej książce podkreśla, jak wiele osiągnął na boisku dzięki waleczności, sportowej złości, głodzie zwycięstwa, poświęcaniu się dla drużyny. „Nie jestem piłkarzem, którego miło się ogląda, nie mam też na koncie żadnego wielkiego zwycięstwa.

Nie mogę konkurować z mistrzami pokroju Raula, Figo czy Zidane’a” - przypomina własne słowa wypowiedziane kilka dni przed... otrzymaniem „Złotej Piłki” w 2003 roku. W autobiografii nie znajdziemy opisu boiskowych skandali, pijackich burd czy małżeńskich perypetii Nedveda, bo unikał ich jak ognia. Chyba że za aferę uznamy historyjkę o tym, jak kiedyś, pijany po suto zakrapianej kolacji, usiadł za kierownicą i chciał prowadzić, ale zanim ruszył... zasnął. Czech opisuje swą karierę w klasyczny sposób: od dziecka marzącego o grze w piłkę do zawodnika uznanego za najlepszego na świecie.

Podkreśla rolę rodziny w swoim życiu (odrzucił bajeczny kontrakt z Japonii, bo nie chciał, by jego dzieci zmieniały szkołę), żałuje, że nie mógł zagrać w finale Ligi Mistrzów, bo w meczu z Realem zobaczył żółtą kartkę (przyznaje, że mu „pękło serce”), wyjaśnia, dlaczego nie opuścił „Juve” po relegowaniu go do Serie B („piłkarze odchodzą, mężczyźni zostają”) i odmówił Jose Mourinho przejścia do Interu (który potem wygrał LM).

„Pavel Nedved. Piłkarze odchodzą, mężczyźni zostają, czyli moje zwyczajne życie”. Autorzy: Pavel Nedved i Michele Dalai.

Wydawnictwo: Sine Qua Non. Liczba stron: 248. Cena: 39,90 zł.