Piękny dorobek

2 triumfy, 1 finał, 2 półfinały i 2 ćwierćfinały - to osiągnięcia Realu Saragossa w pucharach

 Rywal piłkarzy Wisły Kraków w I rundzie Pucharu UEFA - Real Saragossa - może się pochwalić pięknym dorobkiem w europejskich pucharach. Wystąpił on w 14 edycjach pucharowych (Puchar Miast Targowych, Puchar UEFA i Puchar Zdobywców Pucharów), rozgrywając 91 spotkań, z których 50 wygrał, 12 zremisował i 29 przegrał. Wisła w 7 edycjach (łącznie z obecną) rozegrała 30 meczów, z których 15 wygrała, 7 zremisowała i 8 przegrała...

"Pięciu wspaniałych"

 Najwspanialszy okres Realu to połowa lat 60., kiedy to trzy lata pod rząd dotarł on do półfinału lub finału któregoś z pucharów. Jego atutem był atak "pięciu wspaniałych", którzy tworzyli: Canario, Santos, Marcelono, Villa i Lapetra. W 1964 roku Real zdobył PMT. Iraklisowi Saloniki zaaplikował 9, a Lausanne Sports 5 bramek, tracąc tylko po 1. W ćwierćfinale Real wygrał u siebie z Juventusem tylko 3-2 (choć do 70 min prowadził 3-0), ale w rewanżu Vazquez i jego koledzy uzyskali bezbramkowy wynik. Wiele emocji dostarczył półfinałowy... trójmecz z FC Liege. Dwa pierwsze spotkania nie wyłoniły bowiem finalisty. Dodatkowe rozegrano w... Saragossie, gdzie gospodarze łatwo wygrali 2-0. W finale (w Barcelonie) rywalem Realu była inna hiszpańska drużyna Valencia, która triumfowała w dwóch poprzednich edycjach PMT i uchodziła za faworyta. Nieoczekiwanie zwycięstwo 2-1 odniósł jednak Real (bramki: Villa 41, Marcelino 63 - Urtiaga 44). Najlepszy na boisku był Marcelino. Skład Realu: Yarza - Cortizo, Reija, Isasi, Santamaria - Pepin, Canario - Duca, Marcelino, Villa, Lapetra.

Pogromca Brytyjczyków

 Rok później Real dotarł do półfinału PZP. Po rozgromieniu La Valetty spotkał się kolejno z... trzema brytyjskimi drużynami. Wyeliminował szkocki Dundee FC i walijski Cardiff City, ale w półfinale nie dał rady angielskiemu West Ham United (1-2 na wyjeździe i 1-1 u siebie), który potem na stadionie Wembley zdobył PZP, pokonując TSV 1860 Monachium 2-0.
 W 1966 roku Real ponownie - jak przed dwoma laty - wystąpił w finale PMT. I ponownie - jak w poprzedniej edycji - wyeliminował trzy brytyjskie drużyny (wcześniej irlandzki Shamrock Rovers Dublin). Były to kolejno szkockie "jedenastki" Heart of Midlothian Edynburg (po dwóch remisach rozstrzygnięcie zapadło w dodatkowym meczu - w Saragossie: 1-0 dla Realu) i Dunfermline oraz angielski Leeds United (znowu trzeba było rozgrywać trójmecz, decydujące spotkanie odbyło się w Leeds: 3-1 dla Realu). Co ciekawe, dwa trójmecze rozegrał także drugi finalista - Barcelona. W pierwszym meczu finałowym, w Barcelonie, nieoczekiwanie wygrał Real 1-0 (bramka: Canario 40). W rewanżu po dogrywce było 2-4 (bramki: Villa 20, Marcelino 50 - Pujol 2 i 100, Zaballa 79, Torres 85). Oba mecze stały na znakomitym poziomie. Real w obu wystąpił w składzie: Yarza - Irusquieta, Reija, Pais, Santamaria - Jose Violetta, Canario - Santos, Marcelino, Villa, Laperta.

Pech w... losowaniu

 W trzech następnych latach Real spisywał się już słabiej, ale odpadał z rozgrywek po meczach z drużynami, które awansowały potem do finału. Pecha miał w 1967 roku, gdy w ćwierćfinale PZP rywalizował z Glasgow Rangers. Gospodarze obu spotkań wygrali 2-0 (Real po dogrywce) i o awansie musiało rozstrzygnąć... losowanie. Było ono korzystne dla szkockiej drużyny, która dotarła potem do finału, przegrywając w Norymberdze z Bayernem Monachium po dogrywce 0-1.
 Na lepsze czasy kibice Realu musieli czekać aż do 1987 roku, kiedy to ich ulubieńcy awansowali do półfinału PZP. Najpierw Real wyeliminował AS Roma... wyłącznie dzięki karnym: po porażce 0-2 w Rzymie, w rewanżu dwie "11" skutecznie egzekwował Senor, który także ustalił wynik serii rzutów karnych 4-3 (wcześniej, przy stanie 3-3, karnego dla Romy nie wykorzystał Boniek!). Później Real uporał się z Wrexham (dzięki 2 bramkom w dogrywce) i Witosza Sofia (dwa razy po 2-0). W półfinale musiał jednak uznać wyższość Ajaxu, z którym przegrał u siebie 2-3 i w Amsterdamie 0-3. Ajax zdobył potem PZP, wygrywając w Atenach z 1. FC Lokomotive Lipsk 1-0.

Fenomenalny lob Nayima

 Ostatni wielki suckes Real zanotował w 1995 roku, gdy sięgnął po PZP. Jego "ofiarami" w drodze do finału byli kolejno: Gloria Bistrita, Tatran Preszów, Feyenoord Rotterdam i Chelsea Londyn (3-0 u siebie i 1-3 na wyjeździe). W finale w Paryżu Real pokonał po dogrywce Arsenal Londyn 2-1 (bramki: Esnaider 68, Nayim 120 - Hartson 72). Esnaider zdobył w finale 8. bramkę w tej edycji, ale bohaterem finału był Nayim. Tuż przed końcem dogrywki zdecydował się on na strzał będąc około... 50 metrów od bramki (tuż przy linii bocznej). Widząc, że Seaman wyszedł za daleko od bramki kopnął piłkę mocno i wysoko. Angielski golkiper zaczął się cofać do bramki, ale zdołał tylko dotknąć piłki, która wpadła do siatki. Nazajutrz francuski dziennik "L'Equipe" uznał lob Nayima za najładniejszego gola zdobytego w ostatnich kilkunastu latach. Bramka Maradony zdobyta w meczu z Anglią podczas MŚ w 1986 roku w Meksyku zajęła dopiero czwarte miejsce w tej klasyfikacji... Skład Realu w finale: Cedrun - Belsue, Aguado, Caceres, Solana - Aragon, Pardeza, Higuera (66 Garcia Sanjuan, 114 A. Geli), Nayim - Poyet, Esnaider.

JERZY FILIPIUK

Mecze Realu w pucharach

1962/1963 - PMT
Glentoran Belfast 6-2 i 2-0
AS Roma 2-4 i 2-1
1963/1964 - PMT
Iraklis Saloniki 6-1 i 3-0
Lausanne Sports 3-0 i 2-1
Juventus Turyn 3-2 i 0-0
FC Liege 2-1, 0-1 i 2-0
Valencia (w Barcelonie) 2-1
1964/1965 - PZP
La Valetta FC 5-1 i 3-0
Dundee FC 2-1 i 2-2
Cardiff City 2-2 i 1-0
West Ham United 1-1 i 1-2
1965/1966 - PMT
Shamrock Rovers 2-1 i 1-1
Heart of M. 2-2, 3-3 i 1-0
Dunfermline 4-2 i 0-1
Leeds United 1-0, 1-2 i 3-1
Barcelona 2-4 i 1-0
1966/1967 - PZP
Skeid Oslo 3-1 i 2-3
Everton 2-0 i 0-1
Glasgow Rangers 2-0 i 0-2
1967/1968 - PMT
DOS Utrecht 3-1 i 2-3
Ferencvaros Bud. 2-1 i 0-3
1968/1969 - PMT
Trakija Płowdiw 2-0 i 1-3
Aberdeen 3-0 i 1-2
Newcastle United 3-2 i 1-2
1974/1975 - PUEFA
Vitoria Setubal 4-0 i 1-1
Grasshoppers 5-0 i 1-2
Borusia M-gladbach 2-4 i 0-5
1975/1976 - PUEFA
Slovnaft Bratysława 2-3 i 0-5
1986/1987 - PZP
AS Roma 2-0 i 0-2
Wrexham 0-0 i 2-2
Witosza Sofia 2-0 i 2-0
Ajax Amsterdam 2-3 i 0-3
1989/1990 - PUEFA
Apollon Limassol 1-1 i 3-0
HSV Hamburg 1-0 i 0-2
1992/1993 - PUEFA
SM Caen 2-0 i 2-3
Frem Kopenhaga 5-1 i 1-0
Borussia Dortmund 2-1 i 1-3
1994/1995 - PZP
Gloria Bistrita 4-0 i 1-2
Tatran Preszów 2-1 i 4-0
Feyenoord Rotterdam 2-0 i 0-1
Chelsea Londyn 3-0 i 1-3
Arsenal (w Paryżu) 2-1
1995/1996 - PZP
Inter Bratysława 3-1 i 2-0
Club Brugge 2-1 i 1-0
Deportivo La Coruna 1-1 i 0-1

 Na pierwszym miejscu wyniki meczów w Saragossie