Piosenki owocem przyjaźni

   Od paru lat w okolicach Wieliczki zamieszkały Renata Przemyk wraz z wieloletnią przyjaciółką Anną Saraniecką. Ta przyjaźń owocuje nieustannie wspaniałymi piosenkami z muzyką i w wykonaniu Renaty, a tekstami Anki.
   Duet ten wciąż jeszcze będzie osiągał znakomite efekty dzięki podobnemu systemowi wartości, jaki prezentują obie panie. Piosenki Przemyk z ostrymi i jakże wymownymi tekstami Saranieckiej robią wrażenie. Saraniecka potrafi pisać dobre teksty, jest przecież poetką. W ubiegłym roku nakładem warszawskiego wydawnictwa "Nowy świat" ukazał się tom jej wierszy pt. "Rozamunda", pełen świetnych i zaskakujących wierszy. O aktorce wydawca książki napisał, że jest ona poetką młodego pokolenia balansującą na pograniczu literatury i pop kultury. Ja nie chcę "szufladkować" poezji Saranieckiej. Dla mnie jest to poezja poruszająca, zmuszająca do refleksji i przemyśleń. Często kontrowersyjna tematycznie, ze specyficznym spojrzeniem na człowieka i jego rolę w otaczającym go świecie. Jest to wreszcie poezja mądra, niebanalna, wymagająca od odbiorcy odrobiny wysiłku. Na tym właśnie zależy autorce i to osiągnęła.
   Takie teksty odpowiadają Renacie Przemyk. Dla niej tekst był zawsze tak samo ważny jak muzyka. Świetne teksty Anki Saranieckiej "uskrzydlone" muzyką i głosem Renaty Przemyk dają tak interesujący efekt. Polecam gorąco.
R.R.

Odłóżmy broń

   Przebieramy się za obcych
   I grozimy sobie nożem
   Wciąż stawiamy się na ostrzu
   Kto nas z niego strącić może
   Odłóżmy broń zanim nas
   Śmiertelny dopadnie strzał
   Nic nie mówimy do siebie krzyczymy
   Nie musi to skończyć się tak
   Wciąż jesteśmy tacy dzielni
   I trzaskamy w siebie drzwiami
   Nasze dusze jak najemnik
   Pokrywają się bliznami.

Zero

   Tak przykro o tym mówić gdy
   Ty w plecy miłość wbijasz mi
   Jak kruk przez dziurę gapisz się
   Wciąż za daleko do mnie jest
   Mówisz że wszystko trwa
   Nie mów mi że nie ja
   Odkochaj nas i chodźmy stąd
   Tobie dam na imię strach
   Sobie wezmę jeszcze mniej
   To więcej niż byś mógł mi dać
   Tak przykro dzielić jeden sen
   Materac przeciąć pół na pół
   Podzielić kredą ciało i
   Położyć serca dwa na stół