Komisja Majątkowa jak Polska Ludowa

Włodzimierz Knap: EDYTORIAL

Skala patologii w obu przypadkach była monstrualna. Bezkarność ludzi stojących na czele obu instytucji była niemal bezgraniczna, przynajmniej do pewnego czasu. Bierut, Gomułka, Gierek, Jaruzelski i inni I sekretarze swoje miejsce "przy korycie” zawdzięczali wyłącznie temu, że cieszyli się zaufaniem ludzi w danym momencie najważniejszych na Kremlu. Żaden inny czynnik nie miał istotnego znaczenia. Po prostu, musieli Moskwie (od Stalina po Gorbaczowa) gwarantować skuteczność.

Do Komisji Majątkowej dostać się można było też wyłącznie dzięki zaufaniu części elity politycznej III RP i kluczowych hierarchów.

Formalnie decydujący wpływ na obsadzanie foteli w komisji mieli kolejni szefowie MSW i sekretarze generalni Episkopatu Polski. To oni dziś powinni się tłumaczyć z działalności Komisji Majątkowej. Taki Marek P., funkcjonariusz SB, czy Bogusław S., pracownik Urzędu ds. Wyznań, nie znaleźliby się w niej, gdyby nie mieli imprimatur. Wspomniana dwójka była, a szczególnie Marek P., "piekielnie” skuteczna. A skoro tak...

Niestety, obecnie nie jest dużo lepiej. Dr Paweł Borecki z Katedry Prawa Wyznaniowego UW twierdzi, że i po zlikwidowaniu Komisji Majątkowej (w marcu 2011 r.) nie brakuje działań bezprawnych w sprawach, którymi się nieboszczka zajmowała. Prawnik zapewnia, że teraz wnioski dotyczące zwrotu mienia o wielomilionowej wartości składane są do sądów powszechnych przez kanclerzy poszczególnych kurii, a nie przez proboszczów. I sądy je przyjmują. Wbrew prawu. Bo ono stanowi, że organem parafii jest wyłącznie proboszcz.