Dwie słuszne racje

Włodzimierz Knap: EDYTORIAL

Jedni stanowczo bronią interesu państwa, przekonując, że ludzie stojący na jego czele mieli prawo zgodzić się na to, by CIA, czyli ważna instytucja państwa amerykańskiego, miała w Polsce więzienie i mogła w nim robić, co jej się żywnie podobało. Swoje stanowisko uzasadniają m.in. koniecznością zwalczania terroryzmu wszelkimi środkami, byle skutecznie. Przypominają, że terroryści stanowią zagrożenie. Zwracają uwagę, że wtedy, gdy CIA miało mieć u nas więzienie, państwo polskie i wiele innych było w stanie wojny z terroryzmem, a przewodziły jej Stany Zjednoczone.

Obrońcy praw człowieka przede wszystkim wskazują na to, że konstytucja zabrania stosowania tortur wobec kogokolwiek. I jest to zakaz absolutny. Akcentują, że najwyżsi urzędnicy państwa, od prezydenta, premiera i ministrów począwszy, są od tego, by stać na straży tych konstytucyjnych wartości i przepisów. Jeżeli nie stoją – popełniają przestępstwo. Nie broni ich przed odpowiedzialnością nic, nawet sojusz z USA. Gdyby zatem faktycznie CIA miało swoją bazę w Polsce i na jej terenie torturom byli poddawani więźniowie z innych krajów, to bezwzględnie miałoby miejsce złamanie prawa.

Opcja "praw człowieka” radzi krytycznie podchodzić do słów polityków, że godząc się na zainstalowanie więzienia CIA w Polsce, kierowali się dobrem państwa czy jego bezpieczeństwem. Przypominają, że konstytucja bezwarunkowo nakazuje ludziom pełniącym władzę działać wyłącznie na podstawie i w granicach prawa. Ważne jest też to, że polscy politycy mają dbać o suwerenność naszego kraju.

I nie sposób nie przyznać racji i jednym, i drugim. W teorii obie strony mają sporo słuszności.