Maciej Maleńczuk

Jeden z najbardziej kontrowersyjnych polskich piosenkarzy. I jednocześnie jeden z najbardziej lubianych, któremu fani wybaczają wszystko, łącznie z besztaniem ich przez swego idola na koncertach. Dlaczego? Bo po prostu ma charyzmę!

Cała Polska usłyszała o nim jednak najpierw z zupełnie innego powodu. W 1981 roku odmówił spełnienia obowiązku służby wojskowej – i został skazany na dwa lata więzienia. „Uwolnić Maleńczuka!” – taki napis widniał wtedy nie tylko na murach Krakowa, ale i innych miast w kraju. Więzienie paradoksalnie przysłużyło mu się tylko, bo zyskał opinię twardziela, który nikogo i niczego się nie boi.

Po wyjściu na wolność najczęściej można go było spotkać pod bramą Floriańską, gdzie siedział w podartych dżinsach z gitarą akustyczną i śpiewał potężnym głosem bluesowe klasyki. Zarabiał w ten sposób na utrzymanie – ale nie tylko, bo przyznał potem po latach, że w tamtym czasie spróbował wszystkich możliwych używek. Poznał jednak blaski i cienie życia na ulicy od podszewki, bo z czasem zaczął występować nie tylko pod Wawelem, ale również w Warszawie, Poznaniu czy Gdańsku.

Kiedy jesienią 1986 roku przez krakowski Rynek przechodził lider zespołu Püdelsi, Andrzej Bieniasz, od razu zwrócił jego uwagę zawodzący pod Sukiennicami śpiewak. A że akurat szukał wokalisty do swej grupy, pomyślał, że będzie on idealnym kandydatem. I tak zaczął się rockowy rozdział w życiu Maleńczuka. Nie ograniczył się on jednak do śpiewania kabaretowych piosenek z Püdelsami, ale założył również własną formację – Homo Twist. Nagrane przez nią płyty należą do najciekawszych dokonań rodzimego rocka z lat 90.

Pięć lat temu powołał do życia formację Psychodancing, z którą zaczął występować na imprezach zamkniętych dla różnych firm, wykonując covery polskich przebojów z czasów Peerelu. Ponieważ pomysł chwycił – przeniósł się z koncertami do kin i teatrów. Co więcej – nagrał w dansingowej konwencji pięć płyt.

Szczególnie ciekawa jest ostatnia z nich – wydana w ubiegłym roku „Psychocountry”. Maleńczuk sięga na niej zgodnie z tytułem po klasykę... amerykańskiego country. Wśród nieśmiertelnych standardów gatunku, wybranych przez piosenkarza, jak „Stand By Your Man”, „Peace In The Valley”, czy „Boy Named Sue”, znalazł się również jeden polski utwór – „Ballada o Dzikim Zachodzie” autorstwa Wojciecha Młynarskiego. Wszystkie angielskie teksty zostały przetłumaczone na polski przez Maleńczuka. Na płycie pojawiło się sporo gości: John Porter, Gienek Loska i... Adam „Nergal” Darski z Behemotha.

_- Ktoś się u nas postarał, żeby country było postrzegane jako obciach w stylu Gangu Marcela. W Ameryce jest zupełnie inaczej. Od lat fascynuję się postacią Johnny`ego Casha, tak jak fascynuję się postacią Wysockiego. Tak samo jak on gram na akustycznej gitarze, przez dziesięć lat śpiewałem na ulicy, włóczyłem się po świecie, jeździłem pociągami na gapę, żyłem cygańskim życiem outsidera. Nikt mi wtedy nie płacił ubezpieczenia. (śmiech) Pomyślałem więc sobie, że należy wrócić do źródeł. Kiedy w końcu jako tako nauczyłem się kumać angielski, posłuchałem tych tekstów ze zrozumieniem. I stwierdziłem, że muszę je zaśpiewać po polsku – bo ja też kiedyś położę głowę w dolinie, zasnę na wieki i będę miał spokój _– podkreśla Maleńczuk.

Co wiemy o życiu prywatnym niepokornego artysty? Ma żonę Ewę a z nią trzy córki – Irmę, Ritę i Elmę. Z wcześniejszego związku również dochował się córki – Zuzanny. Od czterech lat częściej bywa w domu na wsi w Jodłowej niż w krakowskim mieszkaniu. (GZL)

Fot. Warner Music Poland

Jeśli chcesz oddać głos na tego kandydata, wyślij SMS pod nr 72355 o treści kultura.2