Po co katolik w rządzie?

Jan Maria Rokita: LUKSUS WŁASNEGO ZDANIA

Królikowski zwrócił na siebie uwagę, gdy w 2012 roku błyskotliwie uzasadnił sprzeciw wobec tzw. konwencji CAHVIO, zobowiązującej państwa do uznania płci za konstrukt społeczny oraz "zwalczania uprzedzeń, zwyczajów i tradycji dotyczących ról kobiety i mężczyzny”. Królikowski zwalczał wówczas CAHVIO wraz ze swoim szefem Jarosławem Gowinem, ale wbrew nim Tusk konwencję kazał podpisać. W styczniu 2013 sławne stały się sejmowe wystąpienia Gowina i Królikowskiego, dowodzące, że projekty prawa o tzw. związkach partnerskich logicznie kłócą się z konstytucją, która jasno definiuje istotę małżeństwa.

Wtedy Tusk przegrał głosowanie sejmowe, a winą za to obciążył właśnie obu ministrów. Wkrótce potem Gowin musiał odejść, ale polityczną opiekę nad Królikowskim objął jego następca – Marek Biernacki. Kiedy ostatnio Komisja Kodyfikacyjna – z inicjatywy profesora Zolla – zaproponowała poszerzenie prawnej ochrony płodu, znów wiceminister, jako reprezentant rządu w komisji, stał się twarzą tego projektu, skrytykowanego i odrzuconego przez Tuska.

A kiedy na dodatek w księgarniach ukazał się wywiad-rzeka, jaki minister przeprowadził z jednym z biskupów, miarka się przebrała. Libertyńscy posłowie PO uznali Królikowskiego za "fundamentalistę” oraz "wojującego katolika” i w ostrych słowach zażądali od Tuska jego dymisji. Ale Tusk odrzucił to żądanie.

Najdalej idący argument libertynów sformułowała poseł Katarasińska, wzywając ministra, aby sam "się zastanowił, czy człowiek o jego poglądach nadaje się na urzędnika państwowego”. Takie dictum musi w konsekwencji oznaczać, że katolik nie powinien sprawować funkcji publicznych, a jeśli już , to tylko tzw. katolik bezobjawowy. Katarasińska zatem jawnie wzywa do politycznej dyskryminacji katolików. Ale przeciw Królikowskiemu użyto także argumentów miększych i bardziej politycznych.

Poseł Halicki mówił, że "dziwi się, iż Królikowski jest nadal wśród nas (tzn. w rządzie PO), gdyż jego poglądy są całkowicie sprzeczne z tym, co jest istotą naszego myślenia”. Zdziwienie Halickiego może być uzasadnione. Skoro Tusk i PO odrzuca – jak dotąd – wszystkie kluczowe inicjatywy ministra, naturalne wydaje się pytanie, co taki minister od przeszło dwóch lat robi jeszcze w tym rządzie?

Obecności Królikowskiego w rządzie bronią duchowni , przeciwnicy rządu, oraz – przynajmniej na razie – także sam Tusk. Każdy z innego powodu. Kościół pragmatycznie traktuje "swojego” ministra jako wygodną zaporę przeciw antykatolickim pomysłom, jakie co rusz rodzą się w PO. Przeciwnicy rządu pragną rozniecić konflikt wewnątrz obozu władzy, a przy okazji – zniechęcić katolików do popierania PO. Ale przy tym – tak jak posłanka Sobecka – popadają w sprzeczność, kiedy jednym tchem dowodzą, iż w końcu wyszło szydło z worka, iż "osoba wierząca nie ma czego szukać w PO” i zarazem domagają się właśnie tego, aby taka osoba sprawowała nadal z ramienia tej partii funkcję ministra.

Wreszcie sam premier trzyma Królikowskiego jako własne alibi wobec biskupów i katolickich wyborców. Stary i sprawdzony pomysł Tuska polega przecież na tym, żeby mieć rząd niespójny i skłócony, bo tylko z takim rządem w każdej chwili można wykonać dowolny zwrot. Na razie zatem minister może czuć się bezpieczny. Nie jest tylko do końca jasne, po co mu ta posada?