Po co komu kreatywność, czyli o tworzeniu z dziećmi

Po co tworzyć z dziećmi?

Szczególnie ważne u dzieci do 5-6 roku życia jest stymulowanie rozwoju wrodzonej inwencji, gdyż ten okres w największym stopniu decyduje o tym, czy będziemy mieli w przyszłości chęć tworzenia. Dzieci uczą się zadawać pytania, patrzeć na otaczającą rzeczywistość z rożnych perspektyw, kreują i wdrażają swoje własne innowacje. Tworzenie prac plastycznych to okazja do budowania wiary w siebie i poczucia własnej wartości. Planując i wykonując poszczególne etapy pracy, dziecko lepiej poznaje samego siebie, a na podstawie sukcesów, jakie osiąga, buduje wyobrażenie o samym sobie. Warto mieć świadomość, że możemy pomóc w uwolnieniu naturalnej dziecięcej pasji tworzenia: gdy zaczniemy coś robić, dziecko poprzez naturalną ciekawość dołączy do nas i stworzymy coś wspólnie.

Tworząc, rozwijamy niebanalne myślenie, uczymy się podejmowania wyzwań i ponoszenia porażek, otwartości na odmienność, ale przede wszystkim – jest to znakomita okazja, by lepiej poznać swoje dziecko. Dzięki twórczej aktywnosci dzieci radzą sobie lepiej z własnymi emocjami, oswajają lęki, rozumieją świat.

Na późniejsze sukcesy będzie miał wpływ czas i rodzaj aktywności, jakie będziemy podejmować z naszymi dziećmi do 5-6 roku życia.

Jak rozwijać kreatywność i twórcze myślenie? Poprzez stworzenie dzieciom odpowiednich warunków oraz angażowanie się rodziców w różnego rodzaju działalność. Dla każdego dziecka jego własna praca jest bardzo cenna, a możliwość przyglądania się swoim postępom – nieoceniona, dlatego warto wygospodarować w pokoju miejsce na galerię prac, małe laboratorium, w którym jest miejsce do twórczej zabawy. 

Czym skorupka za młodu… czyli syndrom powtórzeń

Dzieci od najmłodszych lat eksplorują świat. Przechodzą fascynację własnym ciałem, odróżnianiem głosów najbliższych, smakami jedzenia. Kiedy umieją się już poruszać, poznają z dużą intensywnością własne otoczenie. Dokonują odkryć adekwatnym do swojego etapu rozwoju, sprawdzają wszystkie możliwe miejsca w domu, dostępne im przedmioty, testują sprzęty domowe i wciąż szukają. Lubią też doskonalić umiejętności. Zwijanie papierka w kulkę i celowanie nim do kosza to czynność, którą są w stanie powtarzać w nieskończoność, doskonaląc ją. Po pewnym czasie, aby się rozwijać, sięgają do bardziej skomplikowanych zajęć tj. takich, które dają możliwość eksperymentowania ( w plastyce np. z fakturą, kolorem, kontrastem…), zaangażowania jak największej ilości zmysłów.

Bardzo chętnie czytamy dzieciom książki, chcemy, aby poznawały nowe, inne światy, stawały się wrażliwe, rozwiązywały problemy, zadawały pytania. Czytając codziennie książeczki rozwijamy w dzieciach pewien nawyk, przyzwyczajenie. Nie wyobrażam sobie dnia bez książki. Podobnie może i powinno być z innymi aktywnościami: wyrabiając u dziecka nawyk spędzania czasu w określony sposób, inwestujemy w jego ciekawe dzieciństwo i dobre funkcjonowanie na dalszych etapach życia.

Musimy inspirować dzieci do działania. Moim zdaniem aktywność twórcza to taka dziedzina, która nie tylko rozwija zdolności manualne (które są wstępem do pisania) ale w późniejszym etapie także interpretacyjne, społeczne, poznawcze. Na przykład rysowanie to nawyk, przyzwyczajenie, jeden ze sposobów organizacji czasu, który daje już w dorosłym życiu wiele korzyści i radości, a z całą pewnością – wolność i nieograniczone pole do własnej ekspresji.

Aby pierwsze spotkanie dzieci z plastyką było przyjemne, trzeba dać dziecku do rysowania miękki ołówek ( 2B-5B) lub miękkie kredki – pastele lub kredki świecowe. Są one grubsze i krótsze, co ułatwia ich trzymanie oraz gwarantuje piękne efekty kolorystyczne.

Magdalena Cegłowska-Lewińska

Inne artykuły na dziecisawazne.pl:
Krytyka, porównywanie, klaps. Czego należy unikać w relacji z dzieckiem
Ekorestauracje, czyli gdzie warto zjeść z dzieckiem poza domem
Szkoła waldorfska – „W centrum jest dziecko, a nie program nauczania”