Po co nam ONZ?

Analogia z niesławną Ligą Narodów nasuwa się sama. Przypomnę, że Ligę Narodów powołano w 1919 roku i organizacja ta miała dbać o to, by już nigdy więcej nie działy się na świecie takie straszne rzeczy jak te z I wojny światowej. Jak dbała? Wiemy wszyscy. Po drugie reakcja Rosji na to, co stało się zimą na Ukrainie, pokazuje, że Moskwa generalnie nie zaakceptowała upadku ustaleń jałtańskich. Nadal Ukraina nie jest dla Putina, i co gorsza dla przeciętnych Rosjan, zagranicą.

Co więcej, odnoszę wrażenie, że dla Rosji prawdziwą zagranicą nie są także kraje byłego bloku sowieckiego, z naszym na czele. Po trzecie kryzys ukraiński pokazał to, że USA nie są już prawdziwym żandarmem świata, i że najpotężniejszy od stu lat kraj też jest bezradny.

Po czwarte Europa uświadomiła sobie właśnie, że kryzys gospodarczy UE, jaki wyszedł na jaw przy okazji upadku greckiej gospodarki, to mały pikuś w porównaniu z kryzysem politycznym w Unii. Unia Europejska nie jest w minimalnym nawet stopniu jednorodna, i nie jest też zdolna do podejmowania decyzji.

A jeżeli chodzi o nasz kraj, to też wychodzi na to, że potrafimy tylko pomstować. Dobrze to widać na przykładzie słynnego rosyjskiego białego konwoju. Paweł Kowal zapytał ostatnio co przeszkadzało nam, Polakom, w wysłaniu pomocy humanitarnej na Ukrainę już miesiąc temu? Gdybyśmy to zrobili, nie byłoby takiego hałasu wobec propagandowej zagrywki Rosjan. Ale my jak zwykle wolimy pohukiwać.