Pochwała malarstwa

Artystka sięgnęła po jeden ze znanych (choć nie do końca wyjaśnionych przez historyków) motywów sztuki nowożytnej. Tytułowe hasło – „I ja jestem w Arkadii” – to tytuły znanych obrazów Guercina oraz Nicolasa Poussina, które opowiadać mają o śmierci, która zakłóca spokój nawet w Arkadii, raju rzekomo bez trosk.

Mickiewicz maluje zwykłe przedmioty – miskę na wodę czy ubrania. To martwe natury, które opowiadają o przemijaniu, przykrywaniu życia przez czas. Stąd tak często w jej obrazach zobaczyć możemy materiały, zasłaniające przedmioty.

Przez to stają się niewidoczne, znikają z pola widzenia. Jednocześnie te pogniecione materie, tak znakomicie namalowane, dobrze symbolizują swego rodzaju „zużywanie się” przedmiotów, zwietrzałe życie. Puste ubrania noszą w sobie pamięć po ciele. I nic więcej. Ludzka obecność na tych obrazach to czas przeszły dokonany.

To malarstwo to codzienność podniesiona do rangi uniwersalnej metafory.

W krakowskiej Pauzie in Garden (ul. Rajska 12) zobaczyć możemy z kolei wystawę obrazów Krystyny Róż-Pasek „Made by Frost”. To rzeczywistość ubrana w abstrakcję. Płótna zmieniły się w szyby pokryte szronem układającym się w malowniczą siatkę spękań, krążących wokół różnych odcieni bieli i szarości.

Nie twierdzę, że to propozycja wybitna, niemniej ma to malarstwo swój urok.

W galerii Domu Norymberskiego w Krakowie (ul. Krakowska 27) czeka na widzów wystawa „Overillu-mination”. Alicja Panasiewicz i Rita Kriege badają możliwości, jakie daje kolorowe światło. W sali galeryjnej zobaczycie rozmaite (i nieoczywiste dodajmy) prace. Żarówki, świetlówki, diody czy lasery łączą się z wodą, parą, dymem, szkłem, farbą lub pleksi i dają ciekawe efekty wizualne. Odbijają się od ścian i podłóg. Migoczą, drgają, iskrzą. To jak fajerwerk, sztuczne ognie w galerii. Ale po pierwszym momencie ciekawości zostało po tej wystawie we mnie raczej niewiele.