Poczet rektorów Uniwersytetu

XC. Wojciech z Pniew Pniewski

Wojciech z Pniew Pniewski urodził się około 1455 r., ponieważ do metryki Wydziału Sztuk Wyzwolonych został wpisany w semestrze zimowym 1469 r., a studia najczęściej rozpoczynali wówczas chłopcy liczący około 15 lat. Został wpisany jako "Albertus Jacobi de Pnewy". Przy wpisie uiścił dwa grosze opłaty immatrykulacyjnej. Pochodził zapewne z niezbyt zamożnej mieszczańskiej rodziny wielkopolskiej.
 W semestrze letnim 1489 r. Wojciech Pniewski wykładał arytmetykę. W latach dziewięćdziesiątych wykładał na Wydziale Artystów przede wszystkim dzieła Arystotelesa, m.in. "De anima", "Oeconomica", "Physica". W latach osiemdziesiątych rozpoczął studia prawnicze i w 1489 r. tytułowano go bakałarzem prawa kanonicznego. Studiów prawniczych prawdopodobnie nie zakończył, natomiast zaczął studiować teologię. Pierwszy stopień naukowy z teologii - bakałarza biblijnego uzyskał w 1495 r. Następnie wyjechał na studia do Włoch; w Rzymie uzyskał doktorat teologii.
 W 1488 r. Jerzy z Drohobycza powierzył Wojciechowi Pniewskiemu reprezentowanie swoich interesów w sądzie rektorskim. W 1494 r. Pniewski, po śmierci Jerzego z Drohobycza, realizował jego testament. Rektor Jan Latoszyński w 1493 r. powołał go na swego konsyliarza w sądzie rektorskim. W 1495 r. był doradcą w sądzie rektorskim ówczesnego rektora Jana z Oświęcimia.
 Kariera duchowna Pniewskiego nie była błyskotliwa, tak jak większości synów plebejskich. W 1497 r. był kanonikiem kapituły kolegiackiej św. Floriana na Kleparzu. W tymże samym roku objął stanowisko prokuratora tejże kapituły.
 W październiku 1500 r. Wojciech Pniewski został wybrany rektorem Uniwersytetu Krakowskiego na semestr zimowy 1500/1501 r. W listopadzie został jako rektor publicznie znieważony przez profesora Michała Twaroga z Bystrzykowa, który nie chciał podporządkować się jego władzy. Sprawa ta zakończyła się dla Twaroga upokorzeniem, ponieważ na piśmie musiał przepraszać rektora.
 Wojciech Pniewski zmarł 23 stycznia 1504 roku.
  ZDZISŁAW PIETRZYK