Podręcznik kultury Japonii

To pod każdym względem znakomicie spinająca się całość. Sztuka linkowań, tak pomiędzy wyrywkową wiedzą Polaków i Europejczyków na temat odległego wyspiarskiego kraju, jak i pomiędzy poszczególnymi obszarami japońskiej kultury, wyszła tu świetnie. Więc zobaczymy, jak „wczoraj” przenika się z „dziś”.

Bardzo dobrze też przemyślano przestrzeń. Wszystko, co „dookoła”, co należy do życia społecznego, tradycji i rytuału, okala to, co „wewnętrzne” - japońskie mieszkanie. Wyłożone matami tatami, najważniejszymi, codziennymi przyborami towarzyszącymi każdemu mieszkańcowi. I jeszcze ogrody zen, czyli wizualne medytacje. To m.in. dzięki nim buddyjscy mnisi zachowują dyscyplinę myśli...

Odkryć - nawet dla ludzi nieco zorientowanych w kulturze i sztuce Japonii - nie brakuje. Bo znajdziemy tu i kody kulturowe dotyczące życia w Kioto i Tokio. Np. ustawienia mat tatami, które mają określone znaczenia. Niektóre towarzyszą niepomyślnym sytuacjom, jak np. pogrzeby. Wystarczy jedno spojrzenie, by wiedzieć, że domownikom nie dzieje się dobrze. W kraju żyjącym według zasady „minimum słów” takie gesty są ważne.

Ale ta wystawa to także fenomeny popkultury, jak Pokemony i komiksy, to kultura wachlarza, kimona i origami. A wszystko splecione w jedną historię.

Tak naprawdę ta czasowa wystawa powinna stać się wystawą stałą. Jest tak dobrze przemyślana i skomponowana, że potrafi nie przytłoczyć nadmiarem informacji o Kraju Chryzantemy, lecz jednocześnie dać wnikliwe spojrzenie na tradycję, mentalność, rozrywkę. Sygnalizuje najważniejsze elementy stylu życia i mentalności Japończyków. Jak wpisany w przestrzeń wystawienniczą podręcznik pod tytułem „Japonia dla początkujących”.

WIDEO: Mówimy po krakosku - odcinek 9. Co oznacza słowo "ducka?

Autor: Gazeta Krakowska, Dziennik Polski, Nasze Miasto