Podróż jakże symboliczna

Grechuta śpiewany przez Turnaua

Jest coś symbolicznego w okolicznościach powstania tej płyty, płyty zrodzonej z młodzieńczych zachwytów, z fascynacji...

Dowodzi tego i ta płyta, którą skonstruował wedle swego widzenia wątku podróży, a może lepiej powiedzieć przemijania, dobierając piosenki tak wielce popularne (Będziesz moją panią, Korowód,Twoja postać, Gaj, Świat w__obłokach), _jak i te z dalszego planu w dorobku Grechuty (piękna _Nie wiem o____trawie). I ponownie, bo pokazał to już płytą "Cafe Sułtan", dowiódł, że potrafi "odczytać" cudze piosenki tak, by odcisnąć swe piętno, a zarazem nie niweczyć ducha oryginału. Pewnie to następstwo owych dawnych fascynacji, ale i zbliżonej wrażliwości, kultury muzycznej... Nijak zatem nie przeszkadza, wręcz przeciwnie, że niegdysiejsze kwartety smyczkowe teraz wyparł pulsujący bas Roberta Kubiszyna i wyeksponowana perkusja Michała Dąbrówki, że więcej tu gitarowego grania - Jacka Królika, rzecz jasna, że, słowem, Turnau oprawił te piosenki swoim temperamentem, swą wokalną frazą, a i poczuciem humoru, które sprawiło, że w tytułowej Historii pewnej podróży pojawia się Wojciech Mann.
Dominuje jednakże nastrój nostalgii, jak na opowieść o wpisanym w człowieczy los przemijaniu przystało. Znak symbolu ma i udział w nagraniach twórcy Anawa i wielu piosenek, czyli Jana Kantego Pawluśkiewicza, którego charakterystyczny głos rozpoznamy w Zadymce i w Motorku.
Cudowna płyta, nic dziwnego zatem, że w niecały miesiąc nabrała barw "Platyny", i pewnie jedna z najwartościowszych, jakie z polskimi piosenkami ukazały się w dobiegającym końca roku. Ale czyż mogło być inaczej, skoro jest efektem spotkania dwóch wielkich artystów, którzy - z woli Losu, Fatum, Najwyższego - mieli sposobność odbyć wspólnie wędrówkę w ramach historii człowieczej podróży?
WACŁAW KRUPIŃSKI