Poduszki i dywany

   Krzewinki są niewielkie, mieszczą się w dłoni, ale po pewnym czasie rozrastają się, tworząc miękkie poduszki i kobierce. Starannie dobrana kolekcja zachwyci różnorodnością form i kolorów.
   Delikatne rośliny zmieniają swój wygląd, lecz pozostają piękne przez cały rok i, co najważniejsze, doskonale przystosowując się do trudnych warunków. Rosną na terenach piaszczystych, na glebach jałowych, cierpliwie znosząc suszę. Mowa oczywiście o skalniakach okrywających kamienne kompozycje i zbocza.

Rośliny skalne

to klejnociki ogrodowego alpinarium. Bez trudu znajdujemy je w szkółkach. Skarlałe kępki zwracają uwagę delikatnymi kwiatkami lub oryginalną formą liści. Najbardziej popularny jest płomyk o kwiatkach w kolorze malinowym, różowym, fioletowym i białym. Płomykowe plamy ścielą się na wzgórzu, sztucznie usypanym pagórku i murkach. Kępy rozdziela rojnik z dziesiątkami rozet w kolorze bordowym i zielonkawym. W kolekcji nie może zabraknąć srebrzystego rozchodnika i skalnicy z drobnymi białymi, różowymi i czerwonymi kwiatkami, wyjątkowo kruchej, tworzącej kilka centymetrów nad ziemią puszystą poduszkę. W kolekcji muszą się też znaleźć rozchodniki o dekoracyjnych listkach (Sedum spurium, Sedum purpureum), które tworzą bordowo-popielate kobierce.
   W miarę rozrastania się alpinarium przybywa nowych okazów w postaci kępek macierzanki, jaskra górskiego, goryczki wiosennej, dąbrówki rozłogowej, firletki alpejskiej.
   Skalniak kwitnie przez cały rok - od wczesnej wiosny do jesieni. Barwne plamy znikają w jednym miejscu, by pojawić się w innym. W zimie, spod śniegu, wystają dekoracyjne wieloletnie odmiany lewizji liścieniowej, grupy pięknych, zimozielonych roślin, tworzących duże, rozetowe, mięsiste liście. Rośliny są wyjątkowo wdzięczne, nietrudno je zdobyć, łatwo posadzić, jednak mimo wszystkich tych zalet próby założenia skalniaka idą bardzo często na marne. Nie wszyscy ogrodnicy potrafią umiejętnie, z wyczuciem estetycznym, stworzyć sztuczne tło dla tych kępek, to znaczy tak poukładać kamienie i głazy, by tworzyły obraz możliwie najbardziej zbliżony do naturalnych tworów skalnych. Krótko mówiąc - kamienna kompozycja powinna wyglądać tak, jakby była tam zawsze.

Idealne jest

stanowisko słoneczne,

na wypełnionej kamyczkami glebie umieszczamy w pewnej odległości okruchy skał. Te ostatnie należy ułożyć warstwowo, wciskając je w ziemię. W dołkach sadzimy kępki dobrane tak, by tworzyły barwne plamy. Cała sztuka polega na połączeniu kolorystycznym nie tylko kwiatów, ale i liści o najrozmaitszych kształtach.
   Harmonię zakłóci każdy chwast. Dlatego przed rozpoczęciem sadzenia i układania kamieni konieczne jest staranne wyczyszczenie terenu. Jeśli rośliny wybraliśmy do zasłonięcia pagórka, warto użyć środków chemicznych do zwalczenia perzu. Tępienie tego uporczywego chwastu w trakcie rozrastania się kęp będzie wyjątkowo mozolne i mało skuteczne; z kępy bowiem trudno wyrwać cały korzeń, z resztek, jak wiadomo, wyrastają nowe rośliny, które przygłuszą pięknie płożące się poduchy, baldaszki i rozety. Rozrost chwastów hamuje ściółka ze żwiru lub kamiennych łupków, wysypana pomiędzy roślinami. Taka warstwa spełnia jeszcze jedną rolę - pomaga zachować wilgoć.
   Do kompozycji idealnie pasują karłowate iglaki, które rozbudowują ten fragment ogrodu na wysokość. Dostrzeżemy tę zaletę w zimie, gdy większość roślin okryje śnieg. Z pewnością wdzięcznym uzupełnieniem kolekcji będzie też orlik z dzwonkowatymi kwiatami, który wzbogaci kolekcję na wysokość. Ogrodnicy zafascynowani swoim alpinarium każdej wiosny dokupują nowe rośliny, po latach mozolnych prób do perfekcji opanowują sztukę komponowania roślin, osiągając w końcu efekt estetyczny. Wbrew pozorom zadanie nie jest łatwe. Skalniaki w formie górki usypanej na środku ogródka, nawet wypełnione najpiękniejszymi roślinkami, robią przygnębiające wrażenie. Cała sztuka polega na nadaniu skalniakowi naturalnego wyglądu.
KRZYSZTOFA BIK-JURKOW
Zdjęcia: autorka