Pokój dobry na lata

Przestrzeń małego lokatora

 Rodzice popełniają zazwyczaj kilka błędów. Urządzają pokój słodko, miniaturowo, kolorowo jakby byli przekonani, że ich dziecko zawsze będzie rozkosznym niemowlakiem. Inni wypełniają pokój przypadkowymi meblami lub tworzą nieciekwy, "dorosły" pokój. W pierwszym przypadku rodzice ponoszą zupełnie niepotrzebnie duże koszty. Niemowlak szybko staje się uczniem, a pokój i jego umeblowanie "skurczy" się i będzie przypominał domek dla lalek. Druga wersja "dorosły" pokój pozbawia zaś dziecko (i nas samych) radości bajkowego i kolorowego świata.

Złoty środek

 Kupując tanie, kolorowe meble do pokoju niewiele zaoszczędzimy. Szybko będziemy musieli się ich pozbyć. Kompletując wyposażenie powinniśmy pamiętać, że porządna szafa, biurko i krzesło będą służyć naszym dzieciom przez wiele lat. Nie jest konieczny specjalny mebel do przewijania - szybko stanie się nieprzydatny. Najprostszym rozwiązaniem będzie umieszczenie materacyka na blacie biurka. Jedyną nietrwałą inwestycją jest łóżeczko. Dziecięcy charakter pokoju stworzymy malując ściany w pastelowe róże, błękity i zielenie. Ładne firanki, bajkowe kinkiety (np. w kształcie baloników, lokomotywy, misia), obrazki z kreskówek i wzorzysty dywanik stworzą przyjazny klimat.
 Podłogę najlepiej pokryć lakierowanym parkietem, panelami podłogowymi lub łatwo czyszczącą się wykładziną. Docenimy to szczególnie wtedy, gdy nasze dziecko odkryje w sobie talent plastyczny.

Gama kolorów

 Dziecku szybko przybywa lat, może już samodzielnie spać i bawić się. Niewielkie zmiany sprawią, że pokój podrośnie z dzieckiem. Szafa, biurko i krzesło z pokoju niemowlęcia zostaną. W szafie zmienimy jednak układ półek, a z biurka ściągniemy materacyk. Dokupimy większe łóżko. Nie powinniśmy się jednak decydować na małe, gdyż będziemy go musieli zmieniać niemalże co rok. Z kolei duże łóżko przytłoczy pokój. Kupujemy więc takie, które można stopniowo powiększać, zmieniając tylko materac. Dla dwójki dzieci najlepsze będzie łóżko piętrowe, które oszczędza miejsce, tak bardzo potrzebne do zabawy. Wystrój pokoju można zmienić przez pomalowanie ścian, oczywiście farbami zmywalnymi (akrylowe). W wieku przedszkolnym dzieci kochają kolory. Warto więc wykorzystać barwy nasycone i kontrastowe. Tylko w tym okresie możemy łączyć barwy całkowicie dowolnie. Pomarańczowy z niebieskim, żółty z zielonym, różowy z błękitem - wszystkie kombinacje są dozwolone. Przedszkolaki przepadają za obecnością bohaterów ulubionych bajek. Nie należy jednak pozwalać na "przyozdabianie" porządnej szafy, stołu i krzeseł nalepkami. Dobrym rozwiązaniem jest powieszenie plakatu, który zniknie wraz z miłością do Króla Lwa czy Pocahontas. Porządne meble można ochronić przed twórczością dziecka zawieszając mu na drzwiach lub ścianie duża tablicę lub specjalne kartony do rysowania.

Odrobina prywatności

 Pokój nastolatka to już zupełnie inna historia. Musi wyglądać poważniej i dorośle. Znikają pluszaki, lalki, samochodziki. Ściany tracą krzykliwe barwy, na rzecz bardziej stonowanych i pastelowych. Teraz można już zdecydować się na aranżację bardziej wymyślną oraz na wykorzystanie materiałów i tapet wymagających większej troski. Trzeba wygospodarować dodatkowe miejsce na komputer, wieżę, kasety i kompakty. Tylko duża ilość zamykanych szafek, szuflad i pojemników może uchronić przed permanentnym bałaganem. Jeżeli łóżko z dzieciństwa nie przetrwało lub odziedziczyło je młodsze rodzeństwo, to najlepiej kupić rozkładaną kanapę. Młodzież lubi przyjmować w swoim pokoju przyjaciół. Ostatnie słowo należy jednak do nastolatka, który będzie chciał nadać pomieszczeniu swój indywidualny charakter.

Tekst i zdjęcia: Robert Glac