Polityka

Sześciolatek spytał tatę, na czym polega polityka. Ojciec wyjaśnił: Ja zarabiam pieniądze, więc jestem kapitalistą, mama rządzi kasą, więc jest rządem. Dziadek nas pilnuje, więc jest związkiem zawodowym, pokojówka to klasa robotnicza. Wszyscy mamy wspólny cel: żeby ci się lepiej żyło. Czyli jesteś suwerenem, a twój brat, niemowlak, przyszłością ojczyzny.

Dzieciak próbował to ogarnąć, gdy nadeszła noc. Nagle usłyszał płacz brata. Pobiegł po pomoc do sypialni rodziców, ale była tam tylko mama, która spała jak głaz. Wpadł więc do pokojówki, ale ta zabawiała się z tatą, co zza kotary obserwował dziadek. Wszyscy byli tak zajęci sobą, że nie zauważyli malca. Ten, bezradny, wrócił do łóżka i zasnął.

Przy śniadaniu wyjaśnia ojcu, na czym polega polityka: Kapitalizm wykorzystuje klasę robotniczą, związki zawodowe się na to z boku gapią, podczas gdy rząd śpi, suweren jest przez wszystkich olewany, a przyszłość leży cała w g...

Tu przypomina mi się opinia Alexisa de Tocqueville’a: „Wiele lat trzeba przeżyć wśród stronnictw, wewnątrz tego wirowiska, w jakim się poruszają, ażeby pojąć, jak bardzo ludzie tam się wzajemnie popychają poza swe własne zamierzenia, jak los tego świata postępuje często wbrew pragnieniom wszystkich”. I jeszcze: „Jeśli społeczeństwa różnią się obyczajami, to moralność polityków jest wszędzie taka sama”.

Co rozwija mój ulubiony Henry D. Thoreau: „Wszelkie rządy mogą służyć za przykład, jak łatwo można ludzi naciągać, jak łatwo nawet ludzie sami siebie nabierają, mając na uwadze własne korzyści”. Oraz: „Rząd jest tylko organem wybranym przez naród, aby wypełniał jego wolę. Zanim jednak naród zdąży go w swych celach wykorzystać, organ ten dokonuje nadużyć i ulega deprawacji”.

Na koniec wielki Thomas Jefferson: „Rząd wystarczająco duży, aby dać ci wszystko, czego pragniesz, jest wystarczająco silny, aby zabrać wszystko, co posiadasz.”

A my, suweren łamany przez przyszłość, żyjemy nadzieją, że cytowani się mylą i nie obudzimy się cali w...