Pod płaszczykiem zabawnej satyry na Amerykę, Payne eksploruje temat współczesnej kondycji człowieka. Ale jego najnowszy film po znakomitej „Nebrasce”, przebojowych „Spadkobiercach” i poruszających „Bezdrożach”, pozostawia lekki niedosyt. Rozczarowuje zwłaszcza druga połowa - pełna oczywistości i nużąca.
Ostrze krytyki Payne kieruje w „Pomniejszeniu” przede wszystkim w bezmyślny konsumpcjonizm, który niszczy w nas resztki człowieczeństwa. Paradoksalnie bowiem, im mniejsi jesteśmy - tym więcej pragniemy. Dobra doczesne, zdaniem twórcy, nie przynoszą spełnienia. Bez wiernego towarzysza u boku nie sposób odnaleźć szczęścia, choć współczesny świat otwiera przed nami wiele dróg jego odnalezienia. Bohaterów kusi nie tylko wizja lepszego życia, ale też i alternatywne religie wypełniające dojmującą pustkę i sprawnie leczące objawy samotności, czyli cywilizacyjnej choroby XXI wieku, kiedy możemy posiadać wszystko, ale tak naprawdę nie mamy nic.
Interesujący w „Pomniejszeniu” jest postmodernistyczny wątek powrotu do tego, co już było. W epoce wyczerpania wzorców, wartości i idei można bowiem jedynie udać się na ich poszukiwanie do przeszłości. Dlatego w filmie Payne’a do głosu dochodzi też ruch posthipisowski, jednoczący wszystkich zmęczonych konsumpcyjnym trybem życia. Ale czy w tego rodzaju wspólnocie jednostka może osiągnąć upragniony spokój? A może jest to tylko wygodna forma ucieczki od wzięcia odpowiedzialności za swoje decyzje, pozwalająca poczuć się głównemu bohaterowi nie tyle dojrzałym mężczyzną, ile dzieckiem?
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
