Pomysł na zdrowy dom

   Od zarania dziejów naturalny piaskowiec był używany jako materiał budowlany. Dotyczy to również cegły wapienno-piaskowej, która została wynaleziona i opatentowana w 1880 roku przez niemieckiego uczonego Wilhelma Michaelisa. Produkt ten stosowano najpierw w Niemczech, czyli w kraju, z którego się wywodzi, a później w wielu innych częściach Europy.
   Na skalę przemysłową zastosowano wynalezioną przez Michaelisa technologię w 1894 roku. Stale rosnącą popularność po drugiej wojnie światowej cegła wapienno-piaskowa zawdzięcza znanym od dawna doskonałym parametrom technicznym takim, jak: ogromna trwałość, zdolność regulacji wilgotności w pomieszczeniach, izolacyjność akustyczna, wysoka zdolność akumulacji ciepła - a więc cechom zapewniającym komfort termiczny i zdrowe środowisko życia.

   Z uwagi na swoje zalety, piaskowiec znalazł zastosowanie w budynkach wznoszonych dla osób lub instytucji, które mogły sobie pozwolić na taki wydatek. Do klasycznych przykładów zastosowania piaskowca jako budulca należy między innymi kościół Mariacki w Krakowie, Biały Dom w Waszyngtonie oraz pałace, zamki i mieszczańskie kamienice w całej Europie Zachodniej. Dzięki przemysłowej produkcji cegły wapienno-piaskowej i standardom jakości osiąganym przez Silkę, ten ekskluzywny materiał przeznaczony dla zamożnych został udostępniony także przeciętnemu konsumentowi.

   Proces produkcji cegieł wapienno-piaskowych jest powtórzeniem procesu powstawania skały w skorupie ziemi. W pierwszym etapie około 93 proc. piasku i około 7 proc. wapna, z dodatkiem odpowiedniej ilości wody, miesza się w mieszalnikach. Następnie mieszanka wapienno-piaskowa zostaje umieszczona od 2 do 4 godzin w stalowych silosach, tzw. reaktorach, w których pod wpływem wody wapno palone przekształca się w wapno gaszone.
   W rezultacie panujących wewnątrz reaktora warunków (podwyższonej temperatury pochodzącej z reakcji "gaszenia" wapna oraz zasadowego środowiska) ziarna piasku tracą swą krystaliczną strukturę na powierzchni, uzyskując w ten sposób właściwą postać dla dalszego przekształcania się w kamień w późniejszych fazach procesu produkcyjnego. Następnie dojrzała mieszanka wapienno-piaskowa kierowana jest do pras, w których zostaje uformowana w cegły i bloki o odpowiednich rozmiarach i właściwym kształcie.
   Uformowane cegły umieszcza się na specjalnych wózkach, które wtaczane są do autoklawów (dużych hermetycznych tuneli) na 4 do 6 godzin, gdzie cegły poddawane są bezpośredniemu działaniu przegrzanej pary wodnej o temperaturze 200°C pod ciśnieniem 16 bar. W tych warunkach cegły podlegają procesowi ponownej krystalizacji, prowadzącej do pełnego przekształcenia w piaskowiec. Po upływie 4 do 6 godzin hartowania (w zależności od rozmiarów) cegły opuszczają autoklaw. W procesie produkcji materiałów wapienno-piaskowych używane są wyłącznie surowce naturalne. Do zapewnienia prawidłowego wiązania materiału nie są używane żadne domieszki toksyczne ani rzadkie komponenty. Sam proces produkcji jest ekologicznie neutralny i energooszczędny.

   Grupa Van den Brink Polska poprzez swoje oddziały produkcyjne oferuje zarówno wyroby tradycyjne, jak i najnowocześniejsze systemy budowlane. Silka P to tradycyjny system budowlany oparty na dotychczas produkowanych cegłach i bloczkach wapienno-piaskowych. W skład systemu wchodzi Silka typu 1NF, 2NFD, 3NFD, które mają gładką powierzchnię, oraz Silka Skalista z jednym dłuższym bokiem łupanym. W ostatnich dwóch latach z bloczków typu Silka 3NFD zostały wybudowane m.in. supermarkety niemieckiej sieci METRO w Lublinie, Legnicy, Poznaniu i Wałbrzychu.
   System Silka M, wprowadzony na rynek w maju 1999 roku, odniósł ogromny sukces, stając się ulubionym materiałem dla wielu firm wykonawczych, developerskich i dla klientów indywidualnych poszukujących zdrowego i niezawodnego materiału na swój dom. Wystarczy powiedzieć, że obecnie (w zależności od oddziału) system Silka M stanowi 60 - 85 proc. całości sprzedaży. Decydują o tym tanie surowce podstawowe oraz prosty proces technologiczny. Firma, mając na uwadze potrzeby coraz bardziej wymagającego rynku polskiego, wciąż wzbogaca swoją ofertę produktową.

   Podczas Międzynarodowych Targów Budowlanych Budma 2002 zaprezentowane zostały po raz pierwszy dwa nowe produkty: pustak wentylacyjny Silka M, kompatybilny z cieszącą się największym powodzeniem serią M, oraz prefabrykowane nadproża, również dostosowane do serii M. Bloki systemu Silka M są produkowane w pięciu grubościach: 8, 12, 15, 18, 24 cm. W obrębie każdego z nich można wyróżnić elementy podstawowe posiadające z jednej strony pióro, a z drugiej wpust oraz narożne, zaopatrzone tylko we wpust (druga strona jest gładka).
   Takie kształty bloczków uniemożliwiają przesuwanie się elementów względem siebie w obrębie jednej warstwy. Cegły te posiadają dużą dokładność wymiarów poniżej 1,0 mm, dzięki czemu murowanie ścian nie wymaga stosowania spoin pionowych, a jedynie tradycyjnej spoiny poziomej. Zastosowanie sytemu Silka M umożliwia wznoszenie każdego rodzaju ścian, od nośnych dla 10-piętrowych budynków po ścianki działowe. W celu ułatwienia prac murarskich oraz ograniczenia zużycia zaprawy, Grupa Van den Brink przygotowała cały system własnych narzędzi murarskich, znacznie redukujących czas potrzebny na wznoszenie budynku. Są to: chwytaki, dozowniki zaprawy, kielnie z gracą oraz gilotyny - wszystkie wykonane z najwyższej jakości materiałów.
   System Silka M nie ma odniesienia w aktualnych Polskich Normach. Dlatego przy projektowaniu i wykonawstwie murów z elementów Silka M obowiązują ustalenia podane w Aprobacie Technicznej Instytutu Techniki Budowlanej. W październiku 1999 roku Grupa Van den Brink Polska sp. z o.o. uzyskała Aprobatę Techniczną ITB nr AT-15-3876/99 na bloki wapienno-piaskowe Silka M. Aprobatę wydano na podstawie wielu badań przeprowadzonych w laboratoriach poszczególnych zakładów Instytutu Techniki Budowlanej.
    (RES)