Porażka była bolesna, ale trzeba z nią żyć

– Niedawno zakończył się sezon Orlen Ligi, ale szefowie Muszynianki już rozpoczynają budowę nowego zespołu. Pani w klubie zostaje?

– Hmm, nie wiem, na dzisiaj nie potrafię odpowiedzieć. Wszystko będzie jaśniejsze w najbliższych dniach. Kontrakty mamy ważne do końca maja, no a nowe podpisuje się czasem nawet w sierpniu. W każdym razie teraz jest najlepszy moment na budowę zespołu. Wiele zawodniczek czeka na ruchy transferowe. Zostaje tylko kwestia budżetu i tego, jak silną drużynę zamierzają stworzyć trenerzy.

– Za Panią rok spędzony nad Popradem. Może Pani powiedzieć, że decyzja o grze dla „Mineralnych” to był dobry krok?

– Wiadomo, były momenty ciężkie, ale tak – to było dobre posunięcie.

– Najsmutniej w szatni było pewnie po przegranym ostatnim meczu sezonu w Bielsku-Białej.

– Zgadza się, byłyśmy smutne, bo kończy się pewien etap, no i chciałyśmy mieć satysfakcję, że skoro nie udało nam się zakwalifikować do pierwszej czwórki, to zajęłyśmy miejsce tuż za tymi drużynami. Niestety, Aluprof pokazał więcej charakteru, był od nas lepszy.

– Ale zwycięstwo i piąte miejsce miałyście na wyciągnięcie ręki. To było jedno z dziwniejszych spotkań w Pani karierze?

– Rzeczywiście, dwa sety pod nasze dyktando. Duża przewaga, która wybiła nas z rytmu i głupio zaczęłyśmy tracić punkty. Ciężko mi powiedzieć, co takiego naprawdę się stało. Przyszła seria naszych błędów, dziewczyny z Bielska-Białej złapały wiatr w żagle i losy spotkania się odwróciły. Szkoda, że nie zajęłyśmy tego piątego miejsca. To było dla nas bolesne. Cóż, czasu się nie cofnie i trzeba z tym dalej jakoś żyć.

– Wesołych chwil w trakcie całego sezonu jednak nie brakowało.

– Pewnie, było wiele spotkań, które cieszyły oczy widzów. Wiadomo, początek był dla nas ciężki, potrzebowałyśmy czasu, żeby się zgrać, poznać. Wiele razy, mimo tego, że po drugiej stronie siatki stał silniejszy zespół, pokazałyśmy charakter, waleczność.