Poszukiwanie sensu

Poczucie sensu jest najsilniejszym motywatorem do pracy. Oznacza ono, że warto nauczyć się nie tylko zarządzania czasem, ale też zarządzania sensem.

Pisząc ten tekst, staram się za pomocą metody fenomenologicznej poobserwować ją. Czyli zobaczyć, jak mi się jawi. Na pewno sens nie jest czymś oczywistym. Czasami opieka matki nad dzieckiem daje jej mocne poczucie sensu. Ale za chwilę to wszystko może wydawać się bez sensu. Na przykład dlatego, że koleżanki idą na imprezę, a ona musi siedzieć w domu.

Nie można powiedzieć, że sens jest mocno skorelowany z tym, co robimy. Że gdybyśmy robili sensowne rzeczy, to widzielibyśmy ich sens. Od lat obserwuję pewną siostrę, która z ogromnym zapałem sprząta, porządkuje i dekoruje kościół. Wciąż robi to samo, ale za każdym razem wydaje mi się, że odnajduje w tym nowe poczucie sensu. Patrząc w głąb, dostrzegam kilka czynników sensotwórczych.

Przychodzą one (to chyba dobre sformułowanie - przychodzą) z duchowości, z relacji i z celów, które sobie stawiamy. Nie przychodzą z zewnątrz, choć to, co na zewnątrz, może do nas przemawiać. Przykładowo znam całkiem sporo osób, które uwarunkowane są pieniędzmi. Do mnie zaś pieniądze nie mówią, co zresztą jest największym problemem dla Wiosny, którą zarządzam.

Pieniądze wolę zarabiać przy okazji, robiąc rzeczy sensowne dla mnie. Jak działa sens? Jeszcze raz spoglądam w siebie. Wydaje się, że sens przychodzi. Ale również mamy możliwość nadawania sensu. Sprzątanie samo z siebie nie jest zbyt sensotwór-cze, ale sprzątanie dla Boga, już tak. Albo dla bliskich. Trochę mamy ten sens w ręku, a trochę jednak pojawia się, przychodzi. Na pewno warto obcować z sensem, przebywać w przestrzeni sensu. Bo wtedy chce się żyć.