Potrzebują serca i czasu

Stowarzyszenie Pomocy Osobom Niepełnosprawnym i Ich Rodzinom „Kruszynki” działa od ponad 35 lat i zapewnia różnego rodzaju opiekę ludziom trudniej radzącym sobie w życiu.

– Powtarzam dwójce moich mniej sprawnych dzieci, że mają takie same prawa jak osoby zdrowe, tylko jest im trudniej i trzeba je normalnie traktować, a one mają się normalnie zachowywać – mówi Zofia Jakubowska, prezes „Kruszynek”, które jeżdżą na wycieczki, zwiedziły prawie wszystkie kopalnie, pieszo szły do Doliny Chochołowskiej. Tegoroczne wakacje „Kruszynki” spędzą w Nowym Bystrem pod Zakopanem. Czeka tam wiele atrakcji.– Oni potrafią wszystko to, co zdrowe osoby, tylko muszą mieć na to więcej czasu – zaznacza pani prezes.

Nie wyobraża sobie funkcjonowania Stowarzyszenia bez wolontariuszy. To głównie uczniowie trzecich klas gimnazjów, szkół średnich i studenci. Najczęściej po założeniu własnej rodziny nie mają już czasu na pomoc w Stowarzyszeniu, ale nie tracą z nim kontaktu, tak jak Joanna Czekaj, córka pani prezes. Na wszelkiego rodzaju imprezy przychodzi ze swoją pięcioletnią córką Polą, która na co dzień ma kontakt z osobami mniej sprawnymi.

Obecnie „Kruszynkom” niesie pomoc 17 wolontariuszy. Ich koordynatorką jest Klaudia Ostrogórska z Zelczyny. – Każdy ma swego przyjaciela i nim się zajmuje – informuje koor­dynatorka. – To świetna dziewczyna, bardzo oddana osobom niepełnosprawnym choć my tak ich nie nazywamy. To przyjaciele–podopieczni – dodaje Zofia Jakubowska.

Nie ma reguły, że wolontariusze mają w rodzinie jakąś mniej sprawną osobę. I tak siostry Justyna i Katarzyna Czopkiewicz robią to z potrzeby serca. Justyna zaczęła angażować się w pomoc miesiąc temu. Wzorem dla niej jest Kasia, ucząca się w Technikum Ekonomicznym w Krakowie. Od czasów gimnazjalnych pomaga w „Kruszynkach”, ale z dziećmi mniej sprawnym zetknęła się już w przedszkolu, potem w Szkole Podstawowej nr 1, Gimnazjum nr 1, gdzie uczyły się dzieci niepełnosprawne.

– Ludzie jeszcze z rezerwą podchodzą do nich, bo nie wiedzą jak się zachować. Ja też miałam pewne obawy, dopiero wolontariat mnie nauczył, że trzeba ich traktować jak osoby zdrowe – mówi Katarzyna Czopkiewicz.

W ślady sióstr zamierza pójść 11–letnia Agnieszka. – Jeszcze nie mogę być wolontariuszką, ale bardzo chcę – powiedziała dziewczynka.

Ich mama Bernadetta Czopkiewicz wspiera córki, ale przyznaje, że ona z takim poświęceniem nie potrafiłaby opiekować się osobami mającymi problemy zdrowotne.

– Nie wszyscy się do tego nadają. Trzeba mieć dużą cierpliwość, a ja jestem zbyt nerwowa – tłumaczy mama wolontariuszek, którym kibicuje w ich działalności. Tydzień temu przyszła z córkami na Starorzecze, gdzie wędkarze z koła wędkarskiego „Skawina Miasto”, razem z „Kruszynkami” zorganizowali zawody w łowieniu ryb. To kolejny dowód na to, że społeczeństwo staje się coraz bardziej tolerancyjne, że osoby z różnymi dysfunkcjami wychodzą z domów, że rodziny się ich nie wstydzą.

Ośmioletnia Oliwia Wróblewska, wnuczka wieloletniego wędkarza Tadeusza Szczypczyka, do osób tych wcale nie podchodzi z rezerwą. – Oswajamy ją z różnymi sytuacjami. Ma koleżankę poruszającą się na wózku – mówi tato Oliwi, która chętnie pomoże osobom potrzebującym np. przejść przez ulicę czy wsiąść do autobusu.

Pani prezes podkreśla, że od wielu lat pomaga Ernest Jacher, opiekun Wojtka. Spore zasługi ma też licealistka Natalia Piterzko, która znalazła się w siedmioosobowej grupie laureatów XXI Krakowskiego Samorządowego Konkursu Nastolatków „8 wspaniałych”. W nagrodę za swoją pracę pojedzie na wycieczkę na Sardynię.

[email protected]