Powoli przenosimy się do domów jednorodzinnych

W domach najwięcej mieszka Brytyjczyków i Norwegów, a w mieszkaniach – Estończyków, Hiszpanów i Łotyszy.

Szybciej się bogacą i przeprowadzają na wieś
W Polsce rosnący odsetek osób mieszkających w domach jednorodzinnych może być związany z bogaceniem się społeczeństwa lub po prostu chęcią zmiany miejsca zamieszkania z lokalu w mieście na rzecz spokojniejszej okolicy poza miastem, a co za tym idzie –przeprowadzki do domu.

Potwierdzałyby to dane o migracjach. Wpisują się one w naturalny proces rozwoju miast, a dokładnie jeden z jego etapów – proces suburbanizacji. Polega on na wyludnianiu się centralnych obszarów miejskich na rzecz rozwoju przedmieść.

Wbrew obiegowej opinii, osób przeprowadzających się z miast wojewódzkich na wieś jest znacznie więcej niż tych, którzy przeprowadzają się ze wsi do miast. Biorąc pod uwagę okres ostatnich 5 lat, ze stolic wojewódzkich na obszary wiejskie wyprowadziło się 210 tys. osób. Przeciwny kierunek wybrało około 130 tysięcy osób, a więc o 80 tysięcy mniej – wynika z danych Głównego Urzędu Statystycznego. W skali całej Europy osób mieszkających w domach jest więcej niż nad Wisłą.

W Unii Europejskiej jest ich przeciętnie 57,7 proc. (odrobinę więcej w krajach tzw. starej UE niż w krajach nowo przyjętych). Niekwestionowanym liderem jest Irlandia. W kraju tym niemal wszyscy, bo aż 95,5 proc. obywateli, mieszka w domach. Na drugim miejscu w tym zestawieniu plasuje się Wielka Brytania (84,8 proc.), a na trzecim Norwegia (80,9 proc.).

Norwegowie najbardziej niekonwencjonalni
W dwóch pierwszych z tych krajów przeważnie nie są to jednak domy wolno stojące, ale bliźniaki lub domy w zabudowie szeregowej. W tego typu nieruchomościach mieszka sześciu na dziesięciu Brytyjczyków i Irlandczyków (podobnie jest w Holandii). W przypadku domów wolno stojących prym wiodą wcześniej wspomniani Norwegowie, ale też Chorwaci, Słoweńcy, Węgrzy i Rumuni. W przypadku tych krajów przynajmniej sześciu na dziesięciu mieszkańców mieszka w domu wolno stojącym. Na drugim biegunie są kraje, w których najwięcej osób korzysta z mieszkań, a nie domów. Prym w tym względzie wiodą Estonia, Hiszpania i Łotwa. W krajach tych blok jest miejscem zamieszkania odpowiednio 65,1 proc., 65 proc. i 64,4 proc. obywateli.

Większość z nich mieszka w blokach relatywnie dużych, takich, w których mieści się ponad dziesięć lokali. Z drugiej strony małe bloki (z co najwyżej dziewięcioma lokalami) są najpopularniejsze na Malcie. Tam w tego typu budynkach mieszka prawie co drugi obywatel (46,6 proc.). Ciekawe są też informacje na temat odsetka osób mieszkających w innych budynkach. Prym w tym względzie wiodą Norwegowie (5,8 proc.), Holendrzy (5,2 proc.) i Szwajcarzy (3,5 proc.). Są to na tyle wysokie odsetki, że warto wytłumaczyć, co Eurostat rozumie pod pojęciem „inne budynki”. Są to między innymi: chaty, łodzie (doskonałym przykładem jest Amsterdam), przyczepy kempingowe, a nawet jaskinie oraz nieruchomości o innym przeznaczeniu niż mieszkaniowy, na przykład szkoły.