Powstańcie, których dręczy płeć…

Co bardziej subtelni analitycy wprowadzali wyrafinowane dystynkcje, rozróżniając tzw. gender (czyli teorię socjologiczną, wedle której role społeczne pełnione przez kobiety i mężczyzn nie są efektem biologii, a obowiązujących w danym społeczeństwie norm kulturowych) od genderyzmu, czyli właśnie ideologii, twierdzącej, że między kobietami i mężczyznami nie ma żadnej różnicy – dlatego już nawet w przedszkolach należy chłopców ubierać w sukienki, pokazując im całą paletę możliwych identyfikacji płciowych, dzięki czemu, gdy dorosną, sami będą mogli swoją płeć wybrać.

Przeciętny konsument mediów mógł się w tej kakofonii poczuć nieco zagubiony, dlatego postanowiłem pomóc Czytelnikom w zrozumieniu owego zjawiska. Za pośrednictwem – jakże by inaczej – nieocenionej telewizji. W końcu od dawna wiadomo, że obraz przemawia silniej niż słowo.

Wędrując po kanałach, trafiłem parę razy na transmisje z kobiecych zawodów w sztukach walki. Naprzeciw siebie stawały w ringu dwie panie o posturze Mariuszy Pudzianowskiej, okładając się pięściami, kopiąc, rzucając sobą o glebę (żadnego konwencjonalnego wydrapywania oczu czy szarpania za włosy). Parę razy, już zupełnie świadomie, rzuciłem okiem na coraz słynniejszy reality show telewizji MTV "Warszaw Shore” (opisywany już w tym miejscu).

Tam z kolei można obejrzeć inne "zawodniczki”, wspomnianej Pudzianowskiej z wyglądu na szczęście nieprzypominające, za to bardzo ekspresyjne, zwłaszcza w sferze języka (typowego do tej pory głównie dla nastoletnich macho płci męskiej), przejawiające silną skłonność do napojów wyskokowych oraz chętnie manifestujące różnorakie przejawy swego życia fizjologicznego.

No cóż, drodzy Państwo, jeżeli chcecie żyć w takim świecie, popierajcie ideologię gender.