Prawda dziwoląga

Obstawiam, że przed „Żelaznym Mike’m”, na przykład spotkanym w ciemnej uliczce (czyli na jego terenie) uciekłaby większość z nas.

Nie uciekajcie jednak od lektury na jego temat. Już jej tytuł – „Moja prawda”, jest tak dosłowny, że aż przenika do szpiku kości. Tyson odkrywa się przed nami tak jak potrafi, a dzięki warsztatowi znanego pisarza z Nowego Jorku Larry’ego Slomana robi to i efektownie, i przekonująco.

„Tyson to dziwoląg, który zarabia olbrzymie pieniądze” – cytuje autor słowa czarnoskórego pięściarza. „Nikt mnie nie zna, nikogo nie obchodzą moje uczucia, mój ból i to, co przeszedłem w życiu. Ludzie nawet nie wiedzą, dlaczego mi kibicują”.

Byłem wśród tych, którzy kibicowali Tysonowi, ale zawsze wydawało mi się, że wiem dlaczego. Fascynował mnie nieokiełznaną, zwierzęcą siłą w ringu, ale i mroczną tajemnicą swojego jestestwa. Wciąż dla mnie zagadkową i intrygującą, choć dziś, dzięki książce, znacznie bardziej zrozumiałą.

Były bokser, obecnie 48-letni emeryt,zaczyna opowieść o swoim życiu od przekonywania nas, że nie zgwałcił Desiree Washington, mimo że sędzina Patricia Gifford i ława przysięgłych uznali inaczej, a on już dawno odsiedział kilkuletni wyrok w więzieniu. Widocznie opinia innych o tym zdarzeniu wciąż wydaje mu się ważna. Mimo iż wielokrotnie powtarzał publicznie, że nie obchodzi go, co inni mówią na jego temat.

Jestem gotowy postawić publikację o Tysonie na tej samej półce, co książkę Thomasa Hausera o Muhammadzie Alim „Moje życie, moja walka”. To wielkie wyróżnienie dla pracy Slomana.