Prestiżowa nagroda dla architekta z Krakowa. Bartosz Dendura wśród zwycięzców Europe 40 Under 40 dla wschodzących gwiazd architektury

Europe 40 Under 40 to nagroda, którą co roku przyznaje Europejskie Centrum Architektury, Dizajnu i Studiów Miejskich oraz prywatne Muzeum Architektury i Dizajnu – Chicago Athenaeum. Otrzymuje ją 40 najbardziej obiecujących architektów i architektek młodego pokolenia, przed czterdziestką właśnie.

- Dużą satysfakcję daje sam fakt, że ktoś mnie jeszcze zalicza do grona młodych – śmieje się Bartosz Dendura, architekt z Krakowa, który znalazł się wśród laureatów ostatniej edycji Europe 40 Under 40. - Mam jednak świadomość, że 40-letni architekt to w naszym zawodzie wciąż początkujący, który próbuje przebić się swoimi realizacjami i projektami do świadomości opinii i potencjalnych klientów.

W jego przypadku jury doceniło dwie krakowskie realizacje (domy na krakowskiej Olszy i Woli Justowskiej) oraz jeden niezrealizowany projekt (nadbudowa kamienicy przy ul. Gertrudy).

- Nagroda Europe 40 Under 40, choć jest nagrodą imienną, jest sygnałem dla mnie, że to co robimy z całym zespołem jest zauważone i docenione. A nie jest to praca tak łatwa i fiołkami usiana, jak czasem pokazują to popularne seriale czy filmy. Obraz architekta tworzony przez popkulturę odbiega od tego niedospanego, w pomiętej marynarce pomykającego na rowerze gościa na ulicy – opowiada Dendura, który w Krakowie prowadzi Studio4Space, ale jest także pracownikiem Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej.

- Sama nagroda była w sferze moich długodystansowych celów. Jest to nagroda przyznawana od lat i jeszcze za moich czasów studenckich w głowie tworzyła mi się przyjemna wizja, że być może ktoś, kiedyś i za coś taką mi wręczy. Cieszy mnie także, że jury konkursu doceniło właśnie te trzy projekty. Każdy z nich ma dla mnie duże znaczenie projektowe – mówi Dendura.

Co jest dla niego najważniejsze we współczesnej architekturze?

- Jestem reprezentantem tego pokolenia, które w projektach poważnie traktuje ochronę środowiska. Zwracamy na to uwagę, zachęcamy do ekologicznych rozwiązań – choć nie zawsze nam się to udaje – przyznaje. - Niedawno zwiedzałem budynek filharmonii w Hamburgu. Bez wątpliwości wyróżniający się obiekt autorstwa jednej z najbardziej rozpoznawalnych pracowni na świecie Herzog & de Meuron. Przykład bardzo nowoczesnej nadbudowy nad historyczną częścią. Ale kiedy chodziłem po tym budynku, wierciłem się na krześle w trakcie koncertu próbując dostrzec wszystkie widoczne i ukryte detale, zastanawiałem się czy musiał ten budynek być taki drogi. Czy każdy, z pewnością kosztowny w produkcji element, był niezbędny? Czy tego samego efektu funkcjonalnego (bo z pewnością nie estetycznego) nie można było osiągnąć tańszymi metodami. Mówimy o budynku „dziele sztuki” tylko na nieporównywalnie większym, droższym płótnie. Podobne wrażenia miałem zwiedzając inny nietuzinkowy budynek - Centrum Kultury Stavrosa Niarchosa projektu Renzo Piano.

Ogromny kompleks, w skład którego wchodzi biblioteka, siedziba Narodowej Opery i park na dachu budynku o powierzchni 200 000 mkw, kosztował prawie miliard dolarów. Ale czy musiał? Z jednej strony rozumiem potrzebę inwestowania w budynki ikony, pomniki możliwości technicznych ówczesnego człowieka, z drugiej zastanawiam się czy właśnie tego teraz potrzebujemy. To są pytania, na które nie mam odpowiedzi. Dają mi jednak do myślenia. W każdym razie w naszej, mniejszej skali, staram się na takie elementy zwracać uwagę i myśleć o kosztach, o projekcie nie tylko w krótkiej skali czasowej, ale i dłuższej perspektywie uwzględniającej możliwe zmiany na całym etapie życia budynku.

W tej edycji Europe 40 Under 40 wyróżniono jeszcze dwóch Polaków: Przemka Gawędię, właściciela pracowni Reżyserii Architektury Archigeum w Zielonce k. Bydgoszczy oraz Przemysława Kołodzieja, pracującego w londyńskiej pracowni Flanagan Lawrence.