PRL, zgłoś się

W TVP2, w piątkowe wieczory, w tzw. prime time, znów pojawił się porucznik Borewicz, czyli legendarny serial „07, zgłoś się”, PRL-owska odpowiedź na opowieści o agencie posiadającym o jedno zero więcej… I, jak na razie, nikt nie protestuje, nie domaga się zaprzestania emisji - jak to miało chociażby miejsce w przypadku „Czterech pancernych”. I żeby była jasność, nie zamierzam protestować i ja…

Ba, powiem więcej, lubię tę PRL-owską propagandową kinematografię. Uważam wręcz, że należy ją pokazywać i przypominać, chociażby jako lekcję historii. Oczywiście nie tej politycznej, bo ona ze względów cenzuralnych była w kinie tamtej epoki niemal nieobecna. Chodzi mi o codzienność, o obraz naszego życia w słusznie minionych czasach. Bo nawet w PRL-owskich propagandówkach jest sporo prawdy. Obyczajowych drobiazgów, niezauważanych przez ówczesną cenzurę, uznawanych za oczywisty składnik tamtego świata, więc wycięciu niepodlegających. A dziś tamtą epokę kompromitujących, może nawet bardziej niż wyolbrzymiane przez Bareję groteskowe absurdy, bo w 100 procentach realistycznych.

Weźmy chociażby pochodzący z roku 1971, rozgrywający się we Wrocławiu milicyjny dramat Stanisława Wohla „Złote Koło”, przypomniany w niedzielny wieczór przez TVP Historia. To opowieść o sukcesie oficerów Milicji Obywatelskiej (w roli głównej Tadeusz Janczar, w tle m.in. jego syn Krzysztof - Paweł z „Wojny domowej”, oraz Jerzy Trela) rozpracowującej sprawę zamordowania związanego z bandą chuliganów nastolatka - z gwałtem na 15-letniej dziewczynce w tle. Dziewczynce, która nadal musi chodzić w zniszczonym podczas napadu płaszczyku, bo matki nie stać na zakup nowego.

To mocniejsze niż wszystkie filmy Barei razem wzięte…