Przeszłość przyszłości. 1945 to nie to samo co 1918

Święto odzyskania niepodległości upamiętnia Rzeczpospolitą Polską, która przez dwadzieścia lat cieszyła się niepodległym bytem, ale też w dalszym ciągu istniała w czasie całej II wojny światowej. Mimo okupacji całego terytorium zachowała ciągłość prawno-państwową i konstytucyjną, chociaż tylko na uchodźstwie jej władze mogły działać jawnie. W kraju funkcjonowały jedynie w podziemiu. Tej Polski nie udało się zniszczyć Niemcom. Stalin przy użyciu Armii Czerwonej, NKWD, i rozlicznych formacji pod polskimi nazwami, niszczył państwo podziemne i w 1945 wypchnął prawdziwą Rzeczpospolitą Polską z areny międzynarodowej.

Wprowadzanie zamętu pojęciowego było jedną z metod działania komunistów. Stalin pouczał Wasilewską nakazując jej tworzyć Związek Patriotów Polskich. Ona uznawała słowo „patriotyzm” za skompromitowane. Jej się kojarzyło z właśnie przedwojenną Polską. Tą odrodzoną w 1918 roku.

Ludzie Stalina posłusznie wcielali jego polecenia w życie. Napychali więc publiczne wystąpienia owym „patriotyzmem” ale też „narodem”, „demokracją”, „niepodległością”, „wolnością”. Oklejali swoje działania cudzymi szyldami. Wykorzystali nazwy istniejących w podziemiu i na emigracji prawdziwych partii (m.in. Stronnictwa Ludowego i Polskiej Partii Socjalistycznej), nadając te nazwy ludziom realizującym polecenia PPR.

Na tej samej zasadzie w końcu zaczęli używać nazwy „Rzeczpospolita Polska”. Tak nazwali zależne od Stalina państwo, chronione przed własnymi obywatelami przez bagnety sowieckich żołnierzy i NKWD. „Wy macie teraz taką siłę, że jeśli powiecie, że 2 x 2 jest 16, to Wasi przeciwnicy potwierdzą to”- pouczał pepeerowców.

Dzisiaj z wieńcami przed pomnikami niepodległości niekiedy ustawiają się tacy, którzy co roku nazywają zniewolenie Polski przez Związek Sowiecki wyzwoleniem. W styczniu pójdą z kwiatami pod fałszujące historię pomniki sowieckiej propagandy. A przecież dwa razy dwa to nie jest szesnaście.