Przez 3,5 roku nie przyzwyczaiłem się do stołka

– Jest Pan przygotowany na to, że być może już niedługo straci Pan stanowisko przewodniczącego?

– Zawsze trzeba być na to przygotowanym i ja jestem przygotowany; od pierwszego dnia, kiedy objąłem funkcję przewodniczącego rady miejskiej. Takie są realia polityki.

– Ale można się do tego przyzwyczaić, do stanowiska oczywiście?

– Pewnie można, ale ja się do niego nie przyzwyczaiłem, w życiu pełni się różne funkcje, role i zawody.

– Ma Pan coś sobie do zarzucenia w związku z próbą odwołania, która zapewne wkrótce nastąpi?

– Na szczęście nie. Wiem, że to zagranie czysto polityczne. Chciałbym usłyszeć jakieś merytoryczne argumenty, które przemawiają za tym, że powinien być nowy przewodniczący, ale takich nie ma. To tylko polityka i wynikająca z niej arytmetyka.

– Biorąc pod uwagę informacje, że jednak opozycja podejmie próbę zmiany przewodniczącego, to jak Pan będzie wspominał ten czas?

– Praca jest oczywiście trudna, ale na pewno momentami przynosiła mi dużo radości i satysfakcji. Zwłaszcza wtedy, kiedy udawało nam się wspólnie, ze wszystkimi radnymi, wprowadzać takie rozwiązania, które służyły mieszkańcom Tarnowa. Teraz jest trochę inaczej, ponieważ polityka całkowicie zdominowała pracę w radzie. Czasem mam wrażenie, że wbrew dobru miasta.

– Trzeba mieć jakieś specjalne cechy, żeby kierować radą miejską?

– Na pewno. Przede wszystkim duży dystans, poczucie humoru, a czasem trzeba być stanowczym i zdecydowanym.

– Ma Pan jakieś dobre rady dla ewentualnego następcy?

– Na razie nie ma żadnych formalnych przesłanek do tego, żeby szykować się na jakąś zmianę. Jeśli jednak taka nastąpi, to będę życzył kolejnemu przewodniczącemu dużo powodzenia.

– Wspomniał Pan, że Pańskie kierownictwo w radzie jest ostatnio problematyczne. Dlaczego?

– Tak, bo mam wrażenie, że nie zajmujemy się tym, czym powinniśmy. Sprawy miasta zeszły w radzie na dalszy plan. Teraz liczy się tylko polityka i jakieś partyjne czy personalne rozgrywki. Mamy demokrację, to prawda, więc liczy się liczba podniesionych rąk. Na to teraz nie mamy już wpływu.