Przywitaj się przez domofon z wierszem

Niepozorny domofon. Na nim same nazwiska: Dąbrowska, Hartwig, Jarosz, Krynicki, Lipska, Maj, Miłosz, Szymborska, Zagajewski. Gdyby to były dzwonki do mieszkań, byłaby to pewnie najbardziej poetycka ze wszystkich krakowskich kamienic. Ale tu dzwoni się po poezję.

Naciskam guzik opisany „Lipska”. Słyszę wiersz „Wielki Zderzacz Hadronów”. „Droga pani Schubert, ponieważ wierzę w życie pozagrobowe,/ spotkamy się na pewno w Wielkim Zderzaczu Had-ronów./ Zapewne będzie pani cząstką liczby, którą dodam do siebie. / Suma nie będzie wymagała żadnego wyjaśnienia. To mniej/ więcej tyle ile wynosi miłość. Minus katastrofa.” – czyta głos Ewy Lipskiej.

Ale usłyszeć też można Julię Hartwig i jej „Jasne niejasne”, Ryszarda Krynickiego z wierszem „Moja córeczka uczy się czytać”, Adama Zagajewskiego i utwór „Moi mistrzowie”, Krystynę Dąbrowską z „W dzieciństwie stawałam w otwartych drzwiach...”, Łukasza Jarosza z „Praktykami” czy Bronisława Maja z wierszem „Tragedia w Lesie Wolskim”. Dzięki archiwalnym nagraniom trafią do nas także wiersze noblistów krakowskich, Wisławy Szymborskiej i Czesława Miłosza.

– Jest kilka powodów, dla których robię tę akcję. Po _ pierwsze, większość z tych poetów u nas bywała lub nadal bywa. Po drugie, Nowa Prowincja właśnie obchodzi 10. urodziny. Chcieliśmy zrobić coś, co przypomniałoby o naszym statusie knajpy poetyckiej, przyczyniło się do promowania wierszy. Wybór nie jest w żadnym razie tematyczny _– tłumaczy Anna Szybist, menedżerka Nowej Prowincji.

Dodaje, że instalacja przy Nowej Prowincji została zrealizowana we współpracy z Krakowskim Biurem Festiwalowym i przypominać ma o tytule Miasta Literatury UNESCO, który uzyskał Kraków.

Większość nagrań pochodzi z Wydawnictwa a5, partnera projektu.

Projekt nawiązuje do instalacji artystycznej Anny Maraj zrealizowanej w ramach jubileuszowego Roku Miłosza w 2011 r. Autorka pracy przy ul. Bogusławskiego 6/5a, czyli pod ostatnim adresem zamieszkania Czesława Miłosza, zamontowała podobny domofon, który miał być próbą zaznaczenia obecności poety poprzez jego wiersze, być „zaproszeniem do świata jego twóczości”.