Punkt widzenia

Salon pod gruszą
-E tam, nie tak prędko. Przecież jeszcze nawet ksiądz pokolędzie nie chodził... - bąknął Nauczyciel.
-Tak szybko to donas nie dojdzie -jak go ludzie wdomach zaczną o"teczki" rozpytywać, to zejdzie dłużej niż zwykle... - powiedział Urzędnik zprzekąsem. -Aż współczuję tym biednym proboszczom iwikarym, bo przecież unas obowiązuje odpowiedzialność zbiorowa -jak jeden gimnazjalista bandyta, to odrazu nawszystkich się podejrzliwie patrzy. Jak jeden dziennikarz nałga -to wrzask, że prasa kłamie, jak jeden lekarz łapówkę weźmie -wszyscy łapówkarze, a____jak ksiądz nakłamie, to wszyscy zakłamani.
-Najlepiej teraz młodym -przynajmniej wiadomo, że się zubekami nie zadawali, anasumieniu ztamtych lat mogą mieć najwyżej gruszki podprowadzone zsadu usąsiada... - zauważył Nauczyciel. -Ajak ktoś zakomuny był pełnoletni, to już wszystkiego się ponim możnaspodziewać. Albo rzeczywiście, albo przynajmniej wpapierach.
-Dajcie już spokój, bo odtych wszystkich "niespodzianek" to zwariować można. Ludziom się już całkiem wgłowach miesza. Jedni kłamią, inni krótką pamięć mają, tyle że zapominają tylko to, co im nie pasuje. Zwłaszcza jak się najakiś wysoki stołek dostaną albo pieniądze poczują. To iorodzinie zapomną, ioznajomych, inawet wswoje strony przestają zaglądać. Mało to takich, co swoich kolegów ze szkoły nagle przestają poznawać albo nie mogą sobie przypomnieć, że odpięciu lat sobie zkimś poimieniu mówią? -ciągnęła Gospodyni.
_- Ale przecież jak świat światem tak było, tylko że się otym tyle nie gadało. To pani jeszcze nie wie, że punkt widzenia zależy odpunktu siedzenia? -___stwierdził Nauczyciel.
(BAR)