Radary dobre na krew?

Zbigniew Bartuś: KWADRATURA KULI

Obserwując Niemca, słuchałem pyskówki polityków na temat radarów. Dawno nie miałem tak silnego wrażenia, że jedna banda z drugą wyżywa się w temacie zastępczym.

20 lat temu w Niemczech, a także we Francji, ginęło w wypadkach drogowych kilkanaście tysięcy ludzi rocznie. Obu krajom udało się zmniejszyć liczbę ofiar do 4 tys. Brytyjczykom nawet do 2 tys., a Szwedom do... 300. W Polsce w 2007 roku, za rządów PiS, straciło życie 4600 ludzi. W zeszłym roku ofiar było o tysiąc mniej, ale wciąż dzierżymy rekord cywilizowanego świata. Bo oni mają radary, a my nie? Wolne żarty.

Eksperci lata temu odkryli ścisłą zależność między stanem dróg a liczbą wypadków. Więc zachodni politycy przebudowali drogi, przede wszystkim krajowe – a dopiero potem ustawili przy nich radary. Ich „krajówki” nie są wąskie i dziurawe, nie krzyżują się co kawałek z drogami lokalnymi, pełnymi rowerów, traktorów i gimbusów. Nie wleczesz się tam za tirem przez centra stu kolejnych wsi i miasteczek. 750 km ze Stuttgartu do Lubeki pokonasz w 6 godzin, nie grożąc co chwilę śmiercią całej przydrożnej populacji.

W Polsce wciąż czekamy na sieć podstawowych dróg. Przed wejściem do UE nie budowaliśmy ich wcale. Za rządów PiS wykorzystanie środków na ten cel wyniosło według NIK od 30 do 60 proc. Ekipa Tuska pobiła pod tym względem historyczne rekordy, ale... Nadal nie doczekaliśmy się spełnienia obietnic z... poprzedniej kadencji.

Politycy, łopaty w dłoń! Radarami pobawicie się później. No, chyba że cała kasa z mandatów pójdzie na drogi. Na razie idzie na niewiadomo co. Pewnie na pyskówki.