Rasy psów. Barbet

Jest wiele hipotez na temat ich pochodzenia – wszystkie są zgodne co do tego, że to stara, pierwotna rasa. Podobieństwo do pudla sprawia, że często wywodzi się pochodzenie barbetów od pudli (lub pudli od barbetów), jednak – tak przynajmniej twierdzą niektórzy znawcy – jest to teoria nieuzasadniona.

Umaszczenie psów jest czarne (najbardziej popularne), brązowe, płowe, piaskowe, białe lub łaciate; waga do 25 kg, wzrost w kłębie: psy 58-65 cm, suki 53-61 cm. Gęsta szata psów łatwo się filcuje, trzeba więc dbać o regularne jej czesanie, a co jakiś czas można pieska ostrzyc. W upalne dni trzeba zapewnić pupilowi chłodne i zacienione miejsce oraz możliwość kąpieli, za to zimą gruba okrywa powoduje, że barbet wytrzymuje niskie temperatury.

Zadaniem barbetów (do końca XIX w. nazwa barbet określała we Francji grupę psów, a nie konkretną rasę) było odszukiwanie i przynoszenie postrzelonej zwierzyny i ptactwa z wody i bagien. Żyłkę myśliwych barbety zachowały do dziś; przede wszystkim uwielbiają zabawy w wodzie, bez wahania aportują rzuconą piłkę lub patyk.

Bardzo przywiązują się do rodziny, mogą żyć nawet w niewielkim mieszkaniu, opiekunom nie wolno jednak zapominać o koniecznej, codziennej dawce ruchu. Barbety są zrównoważone i spokojne, ich łagodność w stosunku do ludzi – szczególnie dzieci – oraz innych zwierząt nie ma sobie równych. Dzięki stabilnemu charakterowi i dużej cierpliwości sprawdzają się w terapii osób niepełnosprawnych, wnosząc w ich życie wiele radości.

Nie są psami dominującymi i nie sprawiają trudności wychowawczych. Łatwe w szkoleniu i inteligentne, mogą brać udział w takich konkurencjach jak agility i obedience. Do dziś także wykorzystywane są do polowania na ptactwo wodne. Dzięki temu, że barbet wciąż jest rzadką rasą, nie ma obciążeń genetycznych w zakresie chorób nowotworowych, dysplazji stawów, chorób oczu.