Rasy psów: Cavalier king charles spaniel

Aktywny i wesoły kompan dzieci, spokojny towarzysz ludzi starszych, którzy więcej czasu spędzają w domu niż na łonie natury - cavalier łatwo przystosowuje się do każdych warunków życia. Nie znosi tylko samotności; jeśli właściciel dużo pracuje, powinien zapewnić mu towarzystwo, najlepiej drugiego psa tej samej rasy, choć cavalier potrafi też żyć w zgodzie z innymi zwierzętami, np. kotem i królikiem.

Przodkami cavalierów były płochacze francuskie i hiszpańskie. Cenione były we Francji i Anglii, głównie na dworach królewskich i w kręgach arystokracji, jako psy do polowań na drobne ptactwo (pełniły rolę aporterów i płochaczy) oraz do towarzystwa. Wielkim ich miłośnikiem był król angielski Karol II (od jego imienia pochodzi nazwa rasy), który wydał edykt umożliwiający miniaturowym spanielom wstęp do wszystkich miejsc publicznych, w tym do brytyjskiego parlamentu.

Dziś cavaliery to psy do towarzystwa. Wrażliwe (ostre traktowanie może spowodować, że pies straci właściwą sobie radość życia), uległe i pojętne, chętnie się uczą i z przyjemnością uprawiają niektóre sporty - np. doskonale radzą sobie na torze agility. Sprawdzają się w dogoterapii - mogą pracować z upośledzonymi dziećmi i jako psy odwiedzające chorych w szpitalach, hospicjach i domach opieki.

Łakomczuchy, szybko utyją, jeśli będziemy ulegać ich zachciankom i podawać bez ograniczenia przysmaki. Szata cavalierów jest długa i jedwabista, nie wymaga strzyżenia ani trymowania. Uznawana maść to: blenheim (biało-ruda), tricolor, czarna podpalana i ruby (ruda). Pielęgnacja nie jest trudna; psa czeszemy przynajmniej raz w tygodniu specjalną szczotką, kąpiemy w razie potrzeby.

Należy pamiętać, że względu na dość krótki pysk cavaliery są bardziej niż inne rasy narażone na przegrzanie. Podczas letnich upałów nie powinny przebywać w pełnym słońcu, a na dłuższe spacery najlepiej zabierać je rano lub wieczorem.