Rasy psów: Foksterier krótkowłosy

To pies dla ludzi aktywnych, mających ciekawe pomysły na spędzanie wolnego czasu. Wyprawy nad wodę, dalekie spacery za miastem, aportowanie, przeciąganie liny, bieganie za piłką, zabawa patykami – im większe, tym lepiej. Prawdziwy z niego siłacz. Niewielki foksterier (wysokość od 37 do 45 cm, waga od 7,5 do 8 kg) uwielbia wyszukiwać grube, ciężkie, dużo większe od siebie konary, które potem dumnie nosi w pysku. W szaleństwach z foksterierem świetnie sprawdzają się starsze dzieci, dla których jest on znakomitym towarzyszem codziennych zabaw na świeżym powietrzu. Aby pomóc zwierzakowi wytracić nadmiar energii, warto, oprócz długich spacerów, umożliwić mu uprawianie psiego sportu. Foksteriery dobrze sobie radzą w agility i flyballu.

Wesoły, pełen radości życia i uwielbienia dla swego opiekuna oraz domowników pies jest przyjacielsko nastawiony także innych do ludzi – bywa jednak nietolerancyjny w stosunku do obcych czworonogów. Zagrożone mogą być zwłaszcza koty sąsiadów, a także ich kury i króliki. Foksteriery to bowiem namiętni myśliwi. Ta stara angielska rasa wykorzystywana była niegdyś w polowaniach na lisy (dlatego foksterier lubi kopać nory i właściciel ogrodu musi wziąć to pod uwagę) i wiele psów do dziś zachowało silny instynkt myśliwski.

Mimo że foksteriery są bystre i inteligentne, ich szkolenie nie zawsze jest proste – bywają bowiem uparte. Jeśli jednak znajdziemy odpowiednią motywację, nauka może się okazać niezbyt uciążliwa. Pielęgnacja krótkiej szaty foksa jest łatwa. Od czasu do czasu powinno się go wyszczotkować gumową szczotką lub rękawicą z wypustkami, które doskonale usuwają martwy włos, a równocześnie masują skórę. Częstotliwość zwiększamy w okresie linienia, które u tej rasy jest intensywne, gdyż jej szata posiada podszerstek. Maścią dominującą u foksterierów krótkowłosych jest biel, która może łączyć się z rudym, czernią lub czarnymi podpalanymi łatami. Niektóre psy są czysto białe.

Foksteriery zazwyczaj cieszą się dobrym zdrowiem. Średnia długość ich życia wynosi od 12 do 15 lat, niemniej często można spotkać osobniki, które żyją nawet 19 lat. Są odporne na różne warunki atmosferyczne. Nie są wymagające, jeśli chodzi o żywienie. Zazwyczaj mają dobry apetyt, ale szybko spalają przyswojoną energię.