Rasy psów: terier szkocki

Teriery szkockie - nazywane też terierami z Aberdeen lub szkotami - to bowiem rasa o długiej historii, wywodząca się z XVIII w. (podobnie jak Cairn Terrier, West Highland White Terrier czy Skye Terrier). Nazwa „terier” pochodzi od łacińskiego „terra” - „ziemia”, a psy hodowane były do polowania na różne zwierzęta: lisy, borsuki, łasice, wydry, zające, króliki i szczury.

Wygląd szkota wydaje się nieco zabawny: mały piesek o mocnym ciele na krótkich łapkach, charakterystycznej długiej i wąskiej głowie, długiej bródce, krzaczastych brwiach i inteligentnym, poważnym spojrzeniu. Wytrzymały i zawzięty, bez wahania wchodził do nory i świetnie sobie radził ze zwierzyną, nawet dużo większą od siebie.

Dziś nie poluje, jest psem do towarzystwa, ale bardzo lubi przebywać na łonie natury, przekopywać teren, zaglądać do nor i biegać za wszystkim, co się rusza. Z powodzeniem może brać udział w próbach pracy i konkursach norowania organizowanych przez Polski Związek Łowiecki.

Włos okrywowy teriera szkockiego jest szorstki, gęsty i twardy, tzw. druciany, podszerstek gęsty i miękki. Taka szata doskonale chroni przed zmianami pogody. Nie linieje, ale jego sierść wymaga systematycznej i fachowej pielęgnacji - powinien być regularnie trymowany. Najczęściej spotykamy teriery szkockie o umaszczeniu czarnym, rzadziej o pszenicznym lub pręgowanym w różnych odcieniach (ciekawostka: pierwsze szkoty rzadko miały czarne umaszczenie, znacznie popularniejsze były wówczas psy pręgowane).

Terier szkocki ma silny charakter i duży temperament, może więc potrzebować właściciela o równie silnej osobowości. Jego wychowanie nie jest jednak trudne, jeżeli będziemy zachowywać konsekwencję i wymagać posłuszeństwa. Szkolenie musi się opierać wyłącznie na pozytywnej motywacji, bo szkot nie toleruje ostrego traktowania. Do współpracy pomogą skłonić go smakołyki, ponieważ jest łakomczuchem. To pies jednego pana, do którego mocno się przywiązuje. Przyjaźnie nastawiony do ludzi, bywa nieufny wobec nieznajomych. Czujność i dobrze rozwinięty zmysł obserwacji czynią z niego dobrego, mało hałaśliwego stróża.